Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

BANK-ROVER

Column 392 keer gelezen

Mevrouw Lamping opent met een duidelijke boodschap. Ze vraagt, nee zegt, tegen mij dat we eigenlijk toe zijn aan een nieuw bankstel. Nu volgt een traditioneel mechanisme. Zij vindt dat ze slechts een idee oppert. Ik weet dat we die middag nog over zo`n troosteloze woonboulevard slenteren.

 Ons bankstel is inderdaad op. Heb er echter geen zin in. Onderhandelen met zo`n verkoper. Het is topsport. En laat mijn vrouw nou de kampioen zijn in het bespelen van zo`n bankemployé.

We zien een bankstel naar onze (haar) smaak in Zoeterwoude-Rijndijk. Ik weet wat volgt. Het gevecht om de knikkers. Mijn vrouw opent met haar standaardzin: "We willen alleen wat informatie over deze bank!" De aftrap. Ik weet dan allang dat de koop gesloten gaat worden.

De jonge verkoper heeft uiteraard een cursus gevolgd. Hoe ik dat weet? Omdat voor elke scheet die je dwars zit in Nederland een cursus klaarligt. Schreef eerder; er zijn meer cursussen dan onderwerpen. Hij moet ons (mijn vrouw) inschatten. Daar zijn sjablonen voor. Hij kijkt en legt mijn vrouw op de figuurlijke weegschaal.

Is ze een onnozel SBS 6 of RTL-vrouwtje? Die kun je van alles wijs maken. Leest ze de Privé? Dan is zijn opponent een goedgelovige schlemiel. Hij loert en zegt dan (Hoofdstuk 3, pagina 24 van de cursus): "Tuurlijk, mevrouw, u wilt alleen informatie!" Ik denk, stilletjes: "Jochie, daar ga je!"

Hij geeft mijn vrouw met alles gelijk (cursus pagina 31, sub.3). Mijn vrouw verblikt of verbloost niet. Ik zeg niets. Kijk slechts geamuseerd naar dit kansloze gevecht tussen een erkende gediplomeerde haaibaai en een jochie dat denkt een grote slag te slaan voor zijn conduitestaat. Kansloos, ventje!

Het gaat over kleur, breedte, hoogte en verschillende soorten poten. Mijn vrouw wil, na veertig jaar leer, nu eens stof. Het meubelboertje zegt dan: "Dat begrijp ik, mevrouw!" Ik kijk naar de ogen van mijn vrouw. Ze kijkt de man aan en zegt licht treiterend: "Gelukkig maar!" Zie ik bij hem zweetdruppeltjes?

Alles staat vast. Niet de prijs. Mijn vrouw is sociaal en van nature gul. Ze geeft niet veel om geld. Dat is het dus niet. Ze weet echter dat ze op het punt staat te veel te betalen. En dat boort bij haar dan verborgen eigenschappen aan.

De tweekamp begint. Mijn vrouw: "Oktober is woonmaand. Dan is dit bankstel toch niet plots goedkoper?" Ons bankboertje schudt het hoofd zo heftig, dat ik plaatsvervangend migraine krijg. "Daar houd ik u aan", antwoordt mijn vrouw. Dan volgt de slotscène.

Letterlijk zegt ze: "Dit gaat boven onze begroting". Verkoper zwijgt en zegt dan: "Wat had u dan in gedachten?" Blunder, denk ik meteen. Daar zat ze op te wachten: "Trek er nog maar 300 euro vanaf!" Om de bank-schroef nog even aan te draaien: "Dan doen we zaken!"

Hij moet even bellen en komt dan terug. "Gelukt", kraait hij uit. 

Mijn vrouw kijkt hem glimlachend aan en haalt de trekker over als een ervaren bank-rover.

Wat dacht u dan?

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant