IPHONE 8

Terwijl mondiaal iedere burger al meerdere mobieltjes versleet, de BKR ontploft, kocht ik nooit een mobiel. Dus geen telefoon op zak? Toch, afdankertje van onze zoon.

Heb er geen gevoel bij. Bezit van zo`n platte koektrommel maakt bij mij geen verborgen driften los. Wat zo`n toestel mij zegt? Eerlijk? Helemaal niets. Helaas moet ik mee.

Er zijn steeds meer zaken waarbij je de mobiel enigszins verplicht nodig hebt. Ontloop je niet. Mijn afdankertje kan het, net als ikzelf, allemaal niet meer aan. Dus ontvang ik waarschuwingen als: 'Uw besturingssysteem kan deze update niet verwerken' en 'Betalen met PayPal gaat met uw toestel niet'. Abracadabra.

Moet wel kopen. Tegen mijn zin. Vraag zoon mee. Oriënteer me via internet en kom uit op simpele IPhone 8. Ruim voldoende.

Na de koop naar huis. Zoon gaat het toestel installeren. Onze schoondochter weet nog veel meer. Wij noemen haar stiekem, ons back-upje ("Eet back-upje mee?").

Onze zoon wil me betrekken bij de installatie. Dat interesseert me totaal niet. Het herinnert me aan de tijd, dat ik hem een bijtende preek gaf over zijn geklungel met huiswerk en hij stiekem snel op de wandklok keek met de apathische blik van een ongeïnteresseerde veertienjarige: "Begrijp `t, pap. Kan ik nu weg!?"

Nu fake ík aandacht en zeg bij herhaling, dat ik het begrijp. Hij bezigt termen, waar ik nog nooit van heb gehoord. Onze zoon wil eerst alles in de 'cloud' zetten. Ik kijk hem glazig aan en denk leuk te zijn door te zeggen, dat ik met dat toestel sowieso in de wolken ben.

Hij zucht als een patiënt met een dubbele longontsteking, terminale astma en een ticket voor een enkeltje Davos.

Hij vraagt wachtwoorden. Weet ik niet. Dat gaat hem irriteren. Of ik ze nergens noteerde? Ik haal apathisch mijn schouders op. Word wel lijp van al die wachtwoorden. Nog even en dan zegt mijn vrouw voor het eten: "Noem eerst het wachtwoord voor snijbonen!" Om dit vervolgens te herhalen bij de speklapjes.

Weet je die laatste niet meer, dan vreet je vegetarisch.

Na veel geharrewar, gezoek en reanimatie komt mijn nieuwe IPhone tot leven. Zoon wil nu laten zien, wat het toestel allemaal kan. Opnieuw veins ik belangstelling.

Ik kan nu ook mail ontvangen, die aanvankelijk naar mijn laptop wordt gestuurd. "Handig, hè", kraait mijn stamhouder. "Kan niet zonder", houd ik de warme vader-zoon relatie krampachtig in stand.

Er rollen meer termen uit zijn mond. Mijn brein loopt vol met 'back-up maken', 'Microsoft account', 'Blue Tooth' en '64 GB'. Snap er geen ene moer van, maar knik deemoedig om zijn enthousiasme niet te remmen.

Na een uurtje is hij klaar. Zegt nog iets over "handig hoor die GPS" en "er zit ook een SOS-mogelijkheid op".

Ik bedank hem voor zijn geduld. En stel nog een laatste zeikerige vraag over de iPhone 8. Hoofdschuddend loopt hij naar zijn auto. Welke vraag ik stelde?

"Kan ik er ook gewoon mee bellen?"