ONBESCHOFT

Ontving ‘Aanslag gemeentelijke belastingen 2020’. Prima. Bijdrage aan WOZ, riool -en afvalstoffenheffingen zijn vanzelfsprekend. Maar, wacht even! Liefde moet van twee kanten komen. Afgelopen jaar werd mijn vrouw beurtelings aan twee voeten geopereerd. Heb haar maandenlang rondgereden in rolstoel. Viel tegen. Het tegelwerk op verschillende stoepen had meer weg van een hindernisbaan op Olympische niveau, dan van een veilig trottoir voor voetgangers.

Weet best, dat die ontvangen heffingen niets te maken hebben met stoepen. Wat ze wèl gemeen hebben is de wederzijdse verantwoordelijkheid. Burgers dienen aan hun (financiële) plichten te voldoen, terwijl de gemeente óók haar verantwoording op tal van gebieden moet nemen. Dáár knelt het. Niet alles op straat valt onder beheer van gemeente. Neem brievenbussen, abri`s. Toch komen hun daden niet overeen met hun geloofsbrieven. Te ingewikkeld voor een column, toch een poging. In steno. Ik lees! Vier kwaliteitswaarden openbare ruimte. 1)Technische waarde = onderhoudbaarheid, technische staat en veiligheid. 2). Gebruikswaarde = toegankelijkheid en gebruiksveiligheid. 3). Belevingswaarde” = netheid en sociale veiligheid. 4) Milieuwaarde = duurzaamheid.

Klinkt allemaal gedegen en betrouwbaar. Nu de praktijk. Gemeente stelt letterlijk dat leefbaarheid en veiligheid belangrijke randvoorwaarden zijn voor 'een aantrekkelijke woongemeente'. Poneer je dit, dan ben je schatplichtig aan gedane beloftes. Resultaat? Gefronste wenkbrauwen. Tuurlijk doet gemeente veel goed en liggen schimpen en kritiek per definitie voor in de mond van burgers. Ons Hollandse DNA. Zie de dagelijkse ongefundeerde digitale kotskritiek. Neemt niet weg, dat gemeente een lange weg te gaan heeft. Te veel hiaten. Laat ik mijn wijk nemen als voorbeeld.
De omgeving van de rotonde in Leidschendam-Zuid bij het tunneltje naar Stompwijk en Zoetermeer. Stoeptegels liggen schots en scheef en zeer gevaarlijk voor ouderen schuin omhoog. De brug in De Star over de Starrevaart is te goor om aan te pakken. Smerig, ongeverfd en niet direct het beeld over wat de gemeente orakelt: 'Netheid en onderhoudbaarheid!' Lantaarnpalen langs de Starrevaart zijn smerig en ongeverfd. Een armoedig gezicht en mijlen ver verwijderd van wat de gemeente betoogt: 'Een aantrekkelijke woongemeente' Onkruid komt dwars door stoeptegels naar boven, onderhoud is zwaar onvoldoende en al jarenlang kelderend in kwaliteit. Lees, bezuiniging.

Dit gaat over een klein deel van een wijk. Geldt natuurlijk voor veel meer straten en wijken. Mooie beloftes doen het goed op papier. Uitvoering blijkt pover en soms bizar slecht. We worden als burger terecht gewezen op onze plichten.
Maar ook de verantwoordelijken vanuit bestuur en hun ambtenaren hebben plichten. Ik weet, dat burgers soms niet (!) eens antwoord krijgen op geuite grieven. Slechts een kattenbelletje, dat de klacht ontvangen is. Vervolgens oorverdovende stilte. Bij ons thuis heet zoiets, ongehoord en onbeschoft!

Wederzijdse verantwoordelijkheid. Daar draait alles om. Van de kant van onze lokale bestuurders en hun ambtelijk apparaat blijkt nu, dat ze behoorlijk nalatig zijn. Toch blijven ze rustig zitten. In het kader van onderhoud is hiervoor een héél toepasselijk gezegde.

Onkruid vergaat niet!