ROEPTOETERS

Stukjesschrijvers moeten beducht zijn op onwaarheden. Anders worden ze niet meer geloofd. Krijgen lezers argwaan. Ook als je in het vervolg wél de waarheid schrijft. Weet er alles van na tientallen jaren stukken schrijven voor verschillende kranten. Alles!

Je moet geen roeptoeter zijn. Laat daar nou net wél sprake van zijn in ons dorp. Hoezo? Er dwarrelt een vaag bericht binnen. Mistige boodschap zonder kop en staart. Het ‘misschien dan’ en ‘men denkt aan’, blijken vage voorboden van wat mogelijk, eventueel of wellicht zou kúnnen plaatsvinden. Samengevat? Vaag, dus.

Er schijnt een betoging te worden georganiseerd. Familie van Mitch Henriquez organiseert op 13 juni op 'een plein in Leidschendam' een demonstratie tegen politiegeweld, aldus bericht. Zou kunnen. Niets lijkt echter zeker en de mededeling verdampt in een nevel van vraagtekens.

Maakt niet uit of er wél of geen demonstratie komt of wie deze organiseert. Waarom in Leidschendam en niet in het Zuiderpark? Gevolg van de mondiale onrust over racistisch politieoptreden of woekerend racisme in de haarvaten van onze samenleving? Doet er allemaal niet toe. De burger ageert, slijpt de denkbeeldige pen en kotst via Facebook de primaire opvatting over ons heen. Iedereen mag een mening hebben en uiten. Vrijheid, blijheid in onze maatschappij. Je wordt hier met een afwijkende mening niet in de bak gesmeten. Siert ons land. Helaas kan een groot deel die verworven vrijheid nauwelijks aan; totaal niet, eigenlijk!

Via Facebook komt een waterval aan meningen op gang. Prima. Maak van je hart geen moordkuil. Krop niets op. Waarom zou jij niets mogen inbrengen? Ga je gang. Deze scoringsdrift blijkt helaas tomeloos, fel en onbesuisd.

Lees gelukkig ook prima onderbouwde meningen. Die vallen op tussen het onderbuikgetier. Velen spuien maar wat: “Sylvana Simons moet oprotten!” ,“Alles vernielen zeker!” Zoiets, dus. Ongenuanceerd, luidruchtig en onnauwkeurig. Hartenkreten vanuit een negatieve prikkel. Driftig, agressief, stupide. Scribenten gunnen zich geen bedenktijd. Zoeken niet naar mogelijke andere invalshoeken. Dompelen zich onder in hun eigen gelijk.

Geen ruimhartige opening naar derden. Ze vergeten dat je gelijk moet krijgen, nooit mag halen. Taalfouten domineren vaak hun strekking. Niet erg. Niet iedereen hoeft expert in spelling te zijn. Maar, denk eerst even na. Lees je primaire opinie eens rustig over. Laat het adrenalinepeil zakken. Emotie is de slechtste raadgever. Vaak blijkt de onbedwingbare pressie om te scoren hoger, dan de wens op een solide onderbouwde visie. Het oogt vaak treurig primitief.

Ik laat me niet uit over deze (mogelijke) demonstratie. Of ik dat niet durf? Heb tientallen jaren publiekelijk getoond genoeg lef te hebben. Ongeacht rang of stand. Kán er niet over schrijven, omdat er te weinig bekend is. Vandaar geen splijtende ontvlambare duiding, maar een nuchtere pas op de plaats.

Zou menigeen sieren. Aan loos geschreeuw en incomplete bespiegelingen heeft niemand iets. De schrijver en aforist Otto Weiss omschreef het ooit, loepzuiver:

“Denken is zo buitengewoon vermoeiend, dat velen de voorkeur geven aan oordelen”