ZÓ ZINLOOS!

Ik probeer het werkelijk te begrijpen. Zit nooit opgesloten in mijn eigen gelijk. Daarbij ben ik breed georiënteerd. Kan naar derden luisteren en ze moeiteloos gelijk geven. Heb best zwakke punten. Niet op dit gebied.

Doe derhalve mijn uiterste best. Bedenk verschillende invalshoeken. Probeer me volledig te verplaatsen in de ander. Toch heeft deze zin dezelfde strekking als de frase hierboven. Snap het gewoon niet. Wat exact?

Misschien klein leed. Maar vrijwel alle ruiten van het bushokje in mijn buurt liggen eruit. Verzeker u dat dit de tigste keer is. Duizenden stukjes glas, verspreid over stoep, straat en abri. Eén grote ravage. Nogmaals, een repeterende breuk. Glasbreuk.

Doe er alles aan om dit ‘geintje’ (“Lachen, jôh!”) handen en voeten te geven. Slaag er niet in. Wat gebeurt er in de hersenen? Wat juist niet? Wat is hiervan de humor? Ben je van boven zo klein behuisd, dat je geen enkel oog hebt voor de gevolgen? Veel vragen, nauwelijks antwoorden.

Tijdens de zwangerschap vormen zich de hersenen. Met allerhande eigenschappen. Al dan niet erfelijk. Hoe dan ook, hersens hebben we allemaal. De handleiding om die hersens te gebruiken lijkt alleen erg verschillend. Botsende relevantie, verschillende draagwijdtes.

Vóór bevinden zich de grote hersenen. Plaats voor denken, zien, spreken, voelen en ruiken. Maar ook worden daar onze emoties, gedrag en impulscontrole (!) gereguleerd. Daar bevindt zich ook de prefrontale cortex. Stoornissen daaraan, kunnen leiden tot onbeheerst en onbehoorlijk gedrag in gezelschap. Even kort door de bocht, want dit is een column. Geen anatomische afstudeerscriptie.

Gebrekkige impulscontrole? Is dít de aanwijsbare reden om telkens ruiten van een bushokje kapot te smijten. Om vervolgens hard weg te rennen, want je wilt niet gepakt worden. Wat is dan per saldo de lol, ervan? Waar zit de winst van dit godsgruwelijk gedrag? Kom je dan thuis en app je naar bekenden: “Alle ramen van bushokje kapotgesmeten. Vet lachen!” Met daarachter een gele emoji met de beide duimen omhoog.

Wat gebeurt er toch met je als je dit stoer en amusant vindt? Je zelf niet inziet, dat je een stumper bent. Dat er geen zelfreflectie is en dat je de volgende dag bij het opstaan niet denkt: “Wat een ongelooflijke klootzak ben ik eigenlijk?” Vermoed, als leek, dat die prefrontale cortex hiaten kent.

De kern. Waarom, hoezo, vanwaar? Steen pakken, gooien, alles aan diggelen in duizenden scherven en wegwezen. Geen idee. Dronkenschap, drugs of gewoon een gebrek aan opvoeding en het ontberen van aangeleerde normen en waarden?

Oudere mensen gebruiken vaak voor hen onmisbaar openbaar vervoer. Hebben vaak behoefte om zittend te wachten. Eventueel te schuilen voor regen en wind. Dat kan niet in een hokje boordevol gebroken glas. Treurige nalatenschap van laffe aso`s.

Kost de gemeenschap ongelooflijk veel geld. Dát enorme vandalismebedrag wordt onttrokken aan andere wél nuttige faciliteiten. Dat zien die beperkten dus niet in. Wát ze precies niet inzien?

Dat ze in feite hun eigen
glazen ingooien.