MAAR……….!

wo 6 jan 2021, 9:00 Column

Wat is de betekenis van het woord maar? Hoezo, denkt u. Even uitleggen. “Maar”, lijkt het meest gebruikte woord van afgelopen jaar. Verzeker u, ook in dit nieuwe jaar.

Het woordje “maar” vormt vaak het begin van een tegenstelling. Wist u al. Ik vind haar wel aardig. Daar blijft het dan niet bij. Dus vervolgen we. Ik vind haar wel aardig, maar soms is het een verwend loeder. Zoiets.

Het is u waarschijnlijk niet opgevallen. Mij wel. Maar, blijkt de basis te vormen van ABN taalgebruik. Hollanders nemen veel aan, maar (!) houden altijd slagen om de arm. Dus bouwen we keer op keer met het woordje “maar” onze bedenkingen in. Let u er maar (daar is ie weer) eens op.

Neem afgelopen weken het Brabantse gehucht Veen. Dat blijkt gedeeltelijk te bestaan uit een internaat voor dorpsidioten. Zelfs de eigen burgers spreken er schande van. Wat lazen we. De jeugd had zich opnieuw misdragen. Ze staken auto`s in de brand en zorgden voor angst door hun illegale vuurwerk.

Dat bleek weer niet voldoende. Het tuig zaaide ongezonde spanning en verderf. Bestookten de politie met zwaar vuurwerk. Wat valt daar dan nog over te discussiëren? Losgeslagen gajes, onopgevoede ratjes. Dacht u dat? Fout, want we hoorden en lazen: “Het was een veldslag, maar (!) het kwam natuurlijk door de Corona verveling”. Weer, dat vermaledijde en hopeloos misplaatste “maar”.

Grapperhaus werd gevraagd naar zijn bevindingen over oudejaarsavond. Hij vond het niet allemaal even fijn. U voelt het al. Want, hij vervolgde, maar ik ben tevreden over het feit, dat de meeste mensen gezellig thuis zaten. Maar, maar en nog meer maar.

Had het graag anders gehoord van de verantwoordelijke bewindspersoon. Niks, gemaar…! Gewoon godgeklaagd, dat schorem hulpverleners belaagden met zwaar vuurwerk. Ik wil niets horen over hun moeilijke jeugd, hun bedplassen en de niet te stuiten acnepuisten in hun smoel. Niets over hun ouders, die meer aandacht hadden voor hun nieuwe airfryer XXL dan voor de opvoeding.

Luister Grapperhaus, er zijn geen mitsen en maren. Het is simpel ontspoord uitschot, dat niet alleen gebrek heeft aan hersens, maar (!) ook aan een opvoeding waar het aanleren van doorsnee normen en waarden onderaan de lijst met to-do zaken stond.

Ook de afgrijselijke toeslagaffaire hing aan elkaar van mitsen en vooral maren. Zo logen alle ondervraagden, dat ze het heel erg vonden en dat ze zich schaamden, maar (ja, ja!) dat ze zich het waarachtige verleden niet meer goed voor de geest konden halen.

Vandalisme, onbeschoft gedrag, agressie, liegen en bedreigingen. Daar hoort nimmer het woord “maar” bij. Nooit! De term “maar” suggereert onderliggende beweegredenen. Een verkapte vrijbrief, omdat er verzachtende omstandigheden zouden zijn. Complete waanzin. Zweverig therapeuten geleuter. Agogen gezwam.

Toch is “maar” soms best te gebruiken. Aanpakken die gasten, niks taakstraf. Verander de wet, klaar! Grijp ze en laat ze (financieel) bloeden. Want! Want, wat?

Wie niet horen wil moet maar (…) voelen!