VERBIJSTERING

Draai er niet om heen. Wanneer u een tere ziel hebt, kunt u deze pijnlijke column beter overslaan. Een gewaarschuwd mens…!

Uw zoon of dochter wordt door een losgeslagen randdebiel om niets doodgeschoten. Pang, pang en vervlogen is uw onbezorgde leven. Uw zoon of dochter had nog zoveel plannen. Sociaal en ondanks het wat rebelse pubergedrag een sympathieke persoon, die vaak oog had voor al hetgeen, dat rondom hem of haar plaatsvond.

Uw affectie is onmetelijk en heimelijk verheugt u zich op de toekomst. Het te behalen diploma. Verkering. Aansluitend een verbintenis voor het leven en mogelijk vervolgens oma of opa. De ultieme bezegeling van uw zo goed moglijke opvoeding.

Blijft een droom. Beter, een nachtmerrie. Een al dan niet doorgesnoven klootzak schiet uw kind uit het sprankelende leven. Zonder enigszins onderbouwd motief als zelfverdediging. Helemaal niets, zomaar. Moord onder het clichématige motto, verkeerde tijd, verkeerde plaats.

Toekomstperspectief van uw kind en van u als ouders en wellicht later grootouders wordt aan flarden geschoten. Binnen twee catastrofale seconden. Uw leven zal nooit meer worden als het was. Van het ene op het andere moment maakt vreugde plaats voor intens verdriet en niet te verkroppen woede en onmacht.

Het waarom laat u niet los. De achteloosheid waarmee uw dierbare uit het bruisende leven is geknald, doet u zoveel pijn, dat uw adem stokt. Uw leven en dat van al uw naasten zal tot uw eigen verscheiden gemarkeerd worden door een roetzwarte omlijsting.

Troost is niet te koop. U moet zich vastklampen aan dierbare herinneringen. Relikwieën, die beurtelings een enkele glimlach en vele tranen oproepen. Onuitwisbare verstandelijke littekens. Eén zin kunt u na verloop van tijd niet meer aanhoren. Het goed bedoelde, maar ontluisterende: “Je moet het een plaats geven!”

Rest slechts een obscure vorm van troost, meer een minimale geestelijke genoegdoening. Niets kan u daadwerkelijk troosten. Er is geen handboek om uw diepste leed te verzachten. Kledingkast, bezweet sportshirt, afgetrapte sneakers en de enthousiast opgehangen posters. Ooit rommelige souvenirs, nu een in en in verdrietige nalatenschap.

Een schamele zalving van uw intens verdrietige en gekrenkte innerlijk is een veroordeling van de idioot, die schoot. Over zijn misselijkmakende daad is geen twijfel. Hij bekend en er zijn genoeg getuigen. Wachten is op een passende straf als restitutie voor aangedaan leed.

Leed is voor ouders nog niet geleden. Rechter volgt zoals het hoort de wet. Neemt niet weg dat u als ouder en de natie met u, totaal verbijsterd zijn door de argumentatie bij de uitspraak. Vooral het negeren en interpreteren van de wanhopige gemoedstoestand van nabestaanden.

Jawel, verdachte ondergaat de metamorfose tot dader. Schuldig! U voelt ergens diep mentale compensatie. Van korte duur. Straf voor het jegens uw kind en u aangedane onomkeerbare leed wordt aanzienlijk verzacht. Verzacht????? Aanzienlijk? Hoezo? Ouders van Bas van Wijk hoorden het aan. Verbijsterd!

Omdat het OM datum en plaats delict vergat te noteren!