KOTSMISSELIJK

December met extraatje. Corona als eindejaarsuitkering. Gezelligheid? Onze huiselijke intimiteit krimpt juist in. Weinig van over. Mij best. 

Op bezoek? Visite ontvangen? Sociaal best capabel, maar jaren gaan tellen. Komende zondag 72 jaar. Heb er minder behoefte aan. Naarmate we ouder worden, blijkt de spoeling gasten almaar dunner. Natuurlijk proces. Simpel feit. 

Resten slechts nostalgische beelden hoe ‘op bezoek gaan’ in de loop der jaren veranderde. Thuis stond een houten kistje met sigaretten, terwijl bij ons niemand rookte. Glazen asbak en zo`n afgezaagde plastic draaischijf met verschillende zoutjes. Daar graaide visite met hun ongewassen tengels in. 

Overal stonden oubollig bijzettafeltjes, die je aan het einde van de avond gezellig in elkaar schoof. Met Kerst at hele land óf garnalencocktail óf pasteitjes met ragout. Nagerecht bestond uit Saroma, pudding zonder koken. Soort doodvonnis! Was de tijd van ‘ik ga bij Japie eten’. Hoezo? Die aten thuis wél King Cornbrood. Toentertijd kon je ook maar beter je laatste Rolo delen met die olifant.

Met pech zat je thuis ook nog aan nep slagroom. Voor dat festijn haalde moeder Klop in huis. Je zou het nu je ergste vijand niet gunnen. Al zou je die graag klop geven. Buiten Saroma mondde kersttoetjes mogelijk uit op de onsterfelijke Viennetta.

Visite evolueert. Logisch. Mensen veranderen, trends blijven zich ontwikkelen. Eén feit blijft echt onveranderd. Die sterft helaas niet uit. Dat zijn de weerzinwekkende moordlust opwekkende tv-reclames over bezoek met Kerst. Word er onpasselijk van. Het ontneemt mij de eetlust. Kotsmisselijk!

We worden ermee doodgegooid. Van die gezellige kleffe families met zo`n herderlijke opa en zo`n aimabel glimlachende oma. Komen altijd gretig op bezoek bij kinderen en kleinkinderen. Hun AOW laat waarschijnlijk niet toe, dat ze het hele zooitje thuis kunnen ontvangen. Of ze moeten terug willen vallen op de Klop.

In die tv-reclames zien we té volmaakte gezinnen. Zie nooit de doorsnee Nederlander. Een wat gezette vent met verkeerde kleren en al licht onder invloed van alcoholische lekkernijen. Af en toe een flinke boer. Zie altijd een Brad Pitt met gesoigneerde coiffure, coupe Kerst. En dan de eega!

Dat is geen ‘drie-hoog-achter-type’ met onder haar schort meer glooiingen dan je ziet bij de Mergellandroute in Zuid-Limburg. Het zijn opgedirkte fotomodellen met een kaarsrecht wit gebit. Zó blinkend wit, dat je als overig bezoek migraine kan krijgen. Geen Crocks, maar pumps. Geen ludieke kersttrui, maar zwart, wellustig en wulps. Soort Doutzen Wappie Kroes, maar dan mét hersens.

Die opgevoerde kinderen zijn het ergste. Geen beugelbekkies of flaporen. Geen loenser of volgevreten frikandellen freak. Het zijn Gooise kakkinderen. Die krijgen hun kerstmaal niet eens naar binnen, omdat ergens ter hoogte van de huig een hete Eigenheimer is blijven steken. 

Tv toont geen doorsnee familie. Reclames tonen ons geniepig een misleidend beeld. Een samengesteld equipe volmaakte prototypes. Trap er niet in. Opgedoft zootje ladelichters. Mij doet het niets. Blijf er ijskoud onder. IJskoud?

Ja, net Viennetta!