Column: REAL MADRID

Leidschendam - Als Ronaldo vlak voor me het veld op komt gaat er tòch iets door me heen. Ben totaal niet van de idolen. Veel te nuchter voor. Heb geen talent voor adoratie. Zal nooit een selfie maken om er mee te pronken. Ligt niet in mijn aard.

Ronaldo kijkt om zich heen. Hij houdt de hand voor de ogen. De Madrileense zon schijnt midden in zijn gebruinde gelaat. Slank, gespierd en tamelijk lang. Zijn warming-up is intensief. Even komt het kind in hem naar boven als hij eenzaam aan de zijlijn een bal in zijn nek legt.

Afgelopen weekend waren we in Madrid. Dames en Dean lekker aan het shoppen. In het kader van het consolideren van de vader-zoon verhouding gaan wij naar Real Madrid tegen Atletico Madrid. Burenruzie, altijd leuk!

Metro is puik. Ken Bernabeu goed. Was er eerder. Gaan met de stroom mee. Stemming is rustig. Geen geschreeuw of gelazer. Die sfeer gaat ons deze middag nog behoorlijk verrassen.

We zitten prachtig bij het veld met fraai overzicht. Zie alle sterren verschijnen. Vlak voor ons doemt Ramos op. De aanvoerder is een imposante verschijning. Modric is dat niet. Klein mager ventje, die oogt als een duivenmelker. Als hij de bal raakt kantelt dat beeld.

Benzema, verwikkeld in een seksschandaal, is een schoffie. Daar speel je niet graag tegen. Zijn scheerapparaat heeft het begeven. Aan de zijlijn staat stil Zidane. Ik kijk naar hem en denk aan de kopstoot, die hij in de WK finale gaf. Zie het niet aan hem af. Hij staat in zwart maatkostuum, zodat je meent te kijken naar een verdwaalde begrafenisondernemer.

Ronaldo loopt te grinniken. Zwaait naar een bekende. Zal wel een hoogpolig model zijn met benen tot de oksels. Dat lachen zal hem wel vergaan.

Dan betreedt onder een hels fluitconcert Atletico het veld. Herken ze na de wedstrijd tegen PSV. Geen vermoeidheid, geen gezeur. Vol gas. Leuk om Fernando Torres te zien. Op zijn retour, maar met een klinkend verleden.

Als ze na de warming-up het veld op komen, klinkt een furieus strijdlied, dat door een kleine honderdduizend man wordt meegezongen. Indrukwekkend, kippenvel. Iedereen gaat staan. Real is niet in goede doen. Atletico, met PSV nog in de benen, blijft keurig overeind. Scoren ook en dan zien we iets opmerkelijks.

Pal voor ons zit een stelletje dat bij de goal blij opspringt. Niemand, die er iets van zegt. Het koppel zit tussen honderden Real supporters. Die verblikken of verblozen niet. Geen gezeik uit de categorie 020 en 010. Zwakbegaafde uitingen van een kudde leeghoofden. Real verliest, ondanks twee mooie kopballen van Ronaldo en een knappe vrije trap.

Het was dik de moeite waard. De duizenden supporters fluiten niet, maar gaan gelaten naar de uitgang. Geen boe geroep, geen scheldpartijen of het opwachten van de spelersbus.

`s Avonds zitten we in het centrum aan de tapas. Het Madrileense leven gaat gezellig door. Waar ik ook kijk, ik zie het niet. Wat niet?

Een pop met een strop, die Ronaldo moet verbeelden!