Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

LICHT OP DE SLUIS

Column 127 keer gelezen

Leidschendam - Zijdelings betrokken bij het nieuwe project "Licht op de Sluis". Geen initiatiefnemer. Daar tekenen twee bekwame heren Wim en Teun voor. Dankzij deze twee lichten gaat u wat beleven bij de sluis.

Wat ik doe? Beetje meedenken, beetje vragen stellen, beetje ideeën opperen, beetje zitten en beetje koffie drinken. Dat ben ik, Bas Beetje. Meer is het bij mij nooit.

Na vergaderingen, presentaties en een borrel voor genodigden, waar mijn rol pijnlijk duidelijk werd ("Ronald, wat moet jij hier nou?"), is er misschien al iets te zien met Kerst. Ik beloof u, dat het prachtig wordt, stijlvol en artistiek. Breng het maar alvast aan het licht.

Sluiscomplex, kerken en appartementen kleurrijk uitgelicht. Wellicht ook naar jaargetijde of gebeurtenis, zoals groen met Kerst. Laatste presentatie was fascinerend. Een goed doordacht plan. Kern Leidschendam als lichtend voorbeeld.

Kom enthousiast thuis. Vertel over die presentatie en toon voorbeelden. Mijn vrouw luistert, knikt en kijkt. Dan is het even stil. Na 47 jaren samen had ik beter moeten weten.

"Mooi", zegt ze, "dat gaat vast geweldig worden". Stilte, waarna het mes van de guillotine onverbiddelijk de nekslag toedient: "Nu nog de verlichting in onze tuin".

Wij hebben drie designlampen in de tuin. Deden het jaren. Goed aangesloten met stevige, verantwoorde kabels. Helaas is dat nu anders. Ergens lekt er vocht door.

Aansluiting? Armatuur? Geen idee, ben er geen licht in.

Mijn vrouw heeft al tientallen keren gevraagd om er iets aan (te laten) doen. In de zomer bleef het lang licht. Dus wapenstilstand. Nu het weer vroeger donker wordt, wil mevrouw Lamping dat er eindelijk actie komt.

Ze zet dus stevig aan: "Ik ga niet nóg een winter in zo`n donker gat kijken!" Ze bijt het me toe. Als een spugende cobra, snel als het toepasselijke licht.

Heb er ook wel de pest in. Soms doe ik ze aan. Stom. Gaat even goed, waarna er ergens sluiting ontstaat en de boel klapt. Blijft het niet bij. De hoofdschakelaar schiet, evenals mijn vrouw, in de calamiteitenstand, waardoor alle apparaten in huize Lamping van de leg raken. Klokken, timers van oven, magnetron, radiowekkers en meer. Alles resetten, balen.

Mijn vrouw vindt de bemoeienis met het project 'Licht op de Sluis' prima en zal er zeker van genieten. Mevrouw Lamping is echter opgebouwd uit 99% pragmatische cellen. Dus is het allemaal leuk en aardig, maar toch eerst even die drie klerelampjes in eigen tuin.

Ik probeer de kwestie weer te regelen met mijn beetje (daar is Bas Beetje weer) aanleg voor humor. Ik zeg dus: "Misschien kunnen ze bij de sluis zo`n lamp op onze tuin richten". We wonen vlakbij. Dát vindt mijn vrouw dus niet grappig.

Haar toon wordt een beetje Syrië, Aleppo-achtig met een vleugje liquidatie. Links of rechts om, eerst onze eigen tuinverlichting. Kan er nu maar beter werk van maken. De gevolgen zijn anders duidelijk. Wat niets doen voor mij betekent?

Dat ik fataal tegen de lamp loop!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant