ZOENEN? NÉÉÉÉÉÉÉ!!!

Dit stukje mag u ophangen naast het koffieapparaat op uw werk. Of aan de muur van kantine, kantoor, klaslokaal of kopieerruimte. Draag het als pamflet op uw rug. Lijst het in op uw bureau. Kopieer het 1000x. Geen copyright. U bent vrij om het te gebruiken. Geen dank.

Laatste daad van liefdadigheid. Verder ga ik in 2016 niet. Volgende stukje verschijnt begin januari 2017. Te laat. Maakt u er nu gebruik van. Gebruik? Bij velen zal het om misbruik gaan.

Collega`s, leidinggevenden, buren of wie dan ook een gelukkig nieuwjaar wensen. Een hachelijke zaak. Er zijn cijfers bekend waaruit blijkt, dat 67% van de werknemers een bloedhekel heeft aan zoenen op de werkvloer. Geloof het of niet, 13% meldt zich ziek.

Misselijk, door een onmetelijke weerzin tegen het nationale aflebberfestival. Het niet of nauwelijks kunnen ontlopen van akelige werkvloerratjes. Het geforceerde manoeuvreren om een stoffige baard of snor te ontwijken. Walging om verstrikt te raken in de gezichtsbeharing met kans op overdracht van restanten pindakaas, roerei of ander ontbijtresidu.

Substantieel deel meurt sowieso al uit de strot. Die bom van bacteriële tandplak hoeft niet te exploderen in je gezicht. Zo`n verzadigde geurvreter kan een slap handje krijgen.

De stank, die uit de krochten van hun keel opborrelt, doet denken aan een beerput. Het is daarbij goed om te beseffen, dat de medische gevolgen van zo`n gruwelzoen niet gedekt worden door uw basispakket.

Dat nieuwjaarzoenen is vreselijk! Tuurlijk, ze bestaan. De schlemielen, die eindelijk de appetijtelijke collega legaal kunnen aflebberen zonder klacht over seksuele intimidatie of misbruik. Stakkers, waarbij in hun brein al maanden de wildste fantasieën ronddolen om thuis weer naast de krulspelden van de eigen partner te ontwaken.

De intentie is toch om een jaar goed te beginnen. Gaat niet lukken met een natte zoen, die als een zompige spons over je wang wordt uitgeknepen. Zeker niet als het om die vervloekte drie zoenen gaat. Een trio aan bacteriële transmissie. Iemand drie zoenen moeten geven, die een halve liter goedkope aftershave of parfum op zijn of haar tronie heeft geasfalteerd. Zo stel ik me de hel voor. Drie drassige smakkerds als equivalent van het vagevuur.

Niets ergers dan zo`n geforceerde nieuwjaarsborrel. Na het werk, de vrije dagen en het hervatten van dat werk, word je geconfronteerd met een bedenkelijke tussenactiviteit. Gedwongen gezelligheid. Dwangbuisaffectie, hartelijkheid op bevel. Met de continue worsteling tussen zoenen of niet. De kus als bermbom.

Zoenen op je werk of bij de nieuwjaarsborrel is een kweekvijver voor valse intimiteit. De chef, waar je een gloeiende hekel aan hebt, transformeert plots tot acteur in een Romeo-en-Julia-scène. En jij bent Romeo of Julia. Je moet zoenen en stil bid je, dat de chef daadwerkelijk eindigt als die twee.

Kan u slechts sterkte wensen en deze tekst aanbieden. Volgend jaar? Een button? Met tekst. Welke? 'Verboden toegang voor onbevoegden' of 'Eigen terrein'. Niet afdoende? Dan maar het noodscenario.

'Pas op! Koortslip!!