Door Ronald Lamping.
Door Ronald Lamping.
COLUMN

ERGERNISJES

Column 815 keer gelezen

Ben natuurlijk geen bruisende persoonlijkheid. Doorsnee ventje. Zijn er miljoenen van. Opstaan, wassen, laatste restantje gebit poetsen en aankleden. Ontbijt met dwangmatige koffie. En dat 365 dagen per jaar. Soms zelfs 366.

Geen wervelende levensstijl van een flamboyante yup. Ben geen mooie jongen uit de autoreclame, die bij zonsondergang door bergen en langs afgronden racet. Half geschoren met strakke buik, open overhemd en lekker hitsig poppie met benen van 1 m 80 naast zich.

Ben alledaags. Burgerlijk Kia Riootje met als bescheiden luxe een achteruitrijcamera. Lekker boeiend. Over duizend jaar kijkt men terug en zien ze mij simpelweg over het hoofd.

Wel pretenties. Arrogant? Blaas nooit hoog van de toren, maar kan me best ergeren. Aan kleine zaken, denk nooit groot. Zo zeg ik mijn energiecontract op en stap over. Hoe simpel kan het zijn?

Maand later, telefoon. Vreemd, heb een geheim nummer. Beldelletje aan de lijn. Of ik tijd had. Eigenlijk niet. Ze slaat meteen aan het ratelen. Of ze met een sleutel in haar kont is opgewonden. Ik had mijn energiecontact opgezegd. Of ze me toch een aanbieding mocht doen?

Zoiets ergert me. Ze twijfelt dus aan mijn verstandelijk vermogen. Heb doelbewust opgezegd en zij wordt gestuurd om me om te praten. Alsof ze een scharreluilskuiken aan de lijn heeft. Ben je bij mij aan de juiste kippenren. Als ze klaar is met haar opzegversje, sneer ik: "Waarom deed u die aanbieding eigenlijk niet toen ik nog trouwe klant was?" Stilte!

Beldelletje moet nu improviseren en heeft niets aan haar opgedragen tekstje. Ze hakkelt, zwijgt en lispelt: "Nou, uhhh, eigenlijk!" Als een geplette muis in een dichtgeklapte val kan ze alleen nog piepen.

Ik kat: "Meissie, nooit meer bellen. Heb genoeg energie in je gestoken en trek nu de stekker uit dit gesprek!" Vermoed, dat ze over deze woordspelingen nog nachten aan het malen was.

Erger me ook aan bepaalde taal. Politici, die als eenheidsworst brallen: "Het kan toch niet zo zijn, dat…!"of "Daar herken ik me niet in!" Erger: "Een stukje beleving, een stukje verantwoordelijkheid of een stukje feedback. Voor mij een stukje ergernis. Deze ergernis transformeert in écht afgrijzen als ik hoor "mensen-mens". Dan snel ik kotsend naar de plee. Mensen-mens, doortrekken die hap.

Krijg jeuk van 'pappadag' en 'sjoemelzaad'. Van agogen, die zalvend belijden: "Blijf dicht bij jezelf!" Waar moet je heen dan? Ook hekel aan watjes, die niet in hun 'comfortzone' zitten. Zeikdoos, sta op en loop er heen. Eng zijn mensen, die al dan niet 'hun ding' doen.

Ook nagemaakte terrasmokkeltjes, die op einde van een gesprek hardop roepen: "Doen we, gezellie!" Opsluiten en sleutel inmetselen. Dat is pas echt gezellie.

Oké. Kleine ergernissen. Slaap verder goed. Bloeddruk op niveau. Zelfs als vrouwen, die hun kinderen vervoeren met zo`n kakkerige bakfiets, niet meer spreken over kinderen, maar over kids. Zo quasi interessant.

Erger me er aan en hopelijk ergert mijn column u nu ook enorm. Dát is dan mijn hippe moment 2017.

Mijn wow-moment!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant