Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

WENSWACHTERS

Column 448 keer gelezen

Zijn uw kerstkaartjes met nieuwjaarswensen al verstuurd? Zal toch wel? Zou er maar op tijd mee beginnen. Door de teloorgang van PostNL, de zogenaamde postnatale depressie, moet u nu een halve marathon afleggen om een brievenbus te scoren. Halverwege die wenskaartenmars vindt u een hulppost met vrijwilligers, die uw blaren doorprikken. Nóg zo`n bezuinigingseruptie en je kunt kaarten beter en sneller zélf bezorgen. Wel starten rond augustus. Scheelt kerstzegels.

Weet u al wie er wél en vooral géén kaartje gaat ontvangen? Vermoed, dat in menig huishouden zwarte lijsten rondwaren. Of bent u van de categorie 'wens-wachters?' Wat dit is? De categorie zenders, die iemand pas een kaart stuurt, als ze er zélf een ontvangt. Hun leidmotief vindt oorsprong in vileine achterdocht en ingekapselde latente afkeer jegens de ontvanger. Ieder adres heeft wel een eigen strategie met het versturen van wensen. Je hebt vaste klantjes. Daar wordt niet over gedelibereerd. Krijgen een wenskaartje in deze tijd van zwaar geforceerde gezelligheid en verstikkende rendez-vous.

Vaak kaartjes voor familie, al toont die kleverige discipel Bert van Leeuwen ons al jaren de onpeilbaar diepe bekrompenheid in legio gezinnen. Overigens, dit terzijde, exact hetzelfde deel, dat zich willoos naar de tv-slachtbank liet leiden door de vermeende trouwpartij van Goor. Vraag me werkelijk af, wie serieus naar die doorzichtige volksverlakkerij keek. Hoe dom kun je als kijker zijn?

De twijfelgevallen voor een wenskaart. Deze vallen wél vaak onder vernoemde 'wens-wachters'. In menig huishouden snauwen ze: "Mooi niet! Wacht maar of ze dit jaar wel zelf iets sturen!" Om te besluiten met de warme subtiele kerstgedachte: "Laat die engerds anders maar lekker het lazarus krijgen!" Kaarten versturen valt onder curieuze routine. Je doet het, omdat anderen het doen. Maar ja, die zwarte lijst! De moetjes onder de wenskaarten. Alsof de president van Zuid-Korea een innige wenskaart stuurt naar die opgeblazen Kermit, met dat verkeerde kapsel, die constant dom loopt te kwaken in het noorden van Korea.

Je stuurt dan wel een wenskaart, maar de gedachten erachter hebben meer weg van een uiterst giftige slangenbeet dan van een liefdevolle heilwens. Waarom dan toch die valse kaart opsturen? Simpel, omdat je van hen ook een kaart ontvangt. Het is de papieren kruisbestuiving tussen huichelarij, traditie en moeizaam gereguleerde aversie.

Trouwens ook een gruwelijke hekel aan tv-reclames met gezellige knusse families aan een feesttafel. Alles ruikt naar valsheid. Geforceerde intimiteit, pseudo-humor onder de zoetgevooisde klanken van een opgegraven Bing Crosby. En dan gaat het per saldo om een varkensrollade.

Tv-spotjes en kilo`s reclameblaadjes tonen ons perfide beelden van Kerst. Koek en ei. Werkelijkheid is weerbarstiger. Kerstdiners vallen onder moetjes, waar je je doorheen moet vreten en zuipen. Zonder discussies, sarcasme en chagrijnige kop. Eerder vernoemde EO-slijmapostel Bert van Leeuwen heeft er zijn vette auto aan te danken. Verplichte bezoekjes met zo`n dieptreurig kerststukje. Dwingende tradities met jaarlijks weer die wenskaarten. Toch maar weer doen. Want, je wilt het niet op je geweten hebben. Wat niet?

Dat ontvangers helemaal van de kaart raken.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant