Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

Opa, ga jij…..?

Column 744 keer gelezen

Dean begint vragen te stellen over de dood. Heb ik weer. Waar pikt zo`n snotneus dat op? Door Mies? Ja, dááág!

Moeilijk om er over te praten? Pfff! In mijn professie heb ik 40 jaren meer problemen afgehandeld dan er waren. Kán niet, zie ik u denken. Klopt, probleem is hier echter, dat u dus geen humor hebt. En dat kan wel! Pang!

Iemand overleden in de omgeving van Dean? Niet dat ik weet. Zou wel een kaartje ontvangen, toch? Soms ontgaan me toestanden door een ziekelijk gebrek aan belangstelling. Het overlijden van een persoon in mijn eerste kring zou me desondanks wél opvallen.

Zou toch raar zijn, als ik `s avonds met mijn vrouw wilde dineren en ik, zonder het te weten, plots tegenover een zwijgende urn zat. Zoiets merk je toch? Daar gaat toch wel iets aan vooraf?

Nee, geen idee waarom Dean het over mijn dood wil hebben. Misschien op school gewerkt aan het antipestproject "Laat je niet kisten?" Kan.

We zitten in de auto. Haal Dean van basisschool de Zonnewijzer. Ik vraag of het leuk was op school. Ik verwacht een antwoord uit de platgetreden categorie "ging wel of ja, hoor".

Dean kiest echter voor een ander pad. Zijn antwoord luidt letterlijk: "Opa, ga jij eigenlijk dood?"

Ik trap nog net niet vol op de rem. Maakt hem geen moer uit en herhaalt: "Ga jij dood, opa?" Dinsdagmiddag, 12:13 uur, lunchtijd. Niet voor Dean. Hij wil weten of ik de pijp uit ga. Ik probeer hem op een dwaalspoor te zetten met mijn onvolprezen humor: "Bedoel je voor of na de lunch?"

Zijn brein heeft even nodig om deze galgenhumor te plaatsen. Loer naar hem. Dean tuurt door de voorruit naar buiten. Hij knijpt zijn ogen iets toe en laat dan onweerlegbaar weten, dat hij een Lamping kloon is: "Maakt mij niets uit!"

Schaakmat door dat ettertje van zeven jaar. Dan stilte, die gezien het onderwerp toepasselijk doet denken aan het sereen betreden van een crematorium. Denk plots aan het zinnetje, dat ik hem ooit inprentte. Dat luidde: "Beloofd is beloofd!"

Beetje bang, dat hij die pedagogische wijsheid nu tegen me gaat gebruiken. Ik zie hem er toe in staat. Iedereen vindt zijn of haar kleinkind onwrikbaar de leukste. Zal bij mij ook zo zijn, al weet ik één ding wél 100% zeker. Dean heeft humor. In mimiek, gebaar en woordkeuze. Acteur in de dop.

Zou dus niet vreemd zijn, als hij mijn levenswijsheid gaat misbruiken. Dan ziet er het er somber voor me uit. Om het begin even te herhalen. "Ga jij dood, opa?" Zonder mijn antwoord zou hij onverbiddelijk papegaaien: "Beloofd is beloofd!"

We willen de Vliet over gaan. Of u het gelooft of niet, zal me een zorg zijn. Twee wagens vóór ons slaat een lijkwagen met zending linksaf naar de Petrus en Pauluskerk.

Dean ziet het, veert op, waardoor ik meteen vermoed, dat hij later uitvaartverzorger wil worden en schreeuwt:

"Kijk, opa, een dooie wagen!"

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant