BLA BLA BLA

Wat zijn we toch een zalig landje. Ieder jaar de vermaarde voorstelling met vaste tekst: "Het mag toch niet zo zijn, dat…!" Genieten. Klinkend begin van 2019.

Vóór oudejaarsavond kookten media over. Politieke hotshots braakten hun teksten over ons uit. Moest er besmuikt om grinniken. Zeker als zo`n regent mekkert, dat "we moeten afblijven van onze hulpverleners!" Aan die tekst mankeert niets. Gelijk hebben ze. Over de uitvoering van die 'bla-bla-bijdrages' hebben we het later nog wel. Eerst even bij elkaar schrapen wat tot ons kwam.

Politici gebruiken altijd van die hoogdravende teksten. Ze willen niet dit en zeker nooit dat. Of, zoals ze dat klassiek uiten: "Dát is een stukje beschaving!" Heerlijk zo`n voorgeprogrammeerd statement. Word ik warm van.

Oudjaar is voorbij. We kunnen conclusies trekken over de jaarwisseling. Achteraf is het makkelijk praten. Daar zijn verantwoordelijken steengoed in. Ik zal u wat voorspellen. Volgend jaar lezen we 100% zeker dezelfde teksten en horen we wéér gelijkluidende oorlogstaal. Wedden?

Ondanks alle krachtige woorden bleken hulpverleners nog vaker (!) dan voorheen doelwit van doorgesnoven en ladderzatte idioten. Sommigen waren noch dronken, noch onder drugs. Die zijn namelijk van nature zwaar beperkt en bestaan gemiddeld uit 65 kilo`s aan stompzinnigheid met een hersenomvang van 2 mm. Naar boven afgerond.

Politici pikken die agressie niet! Dus? Dus, wat? Voor microfoons en camera`s draaien ze hun standaard sprookje af. Strenger straffen, handhaven en opsluiten. Snelrecht! Hoe dat in de praktijk moet, weet niemand. Dit jaar verscheen één (Lees: 1) klojo voor de rechter, terwijl het bestoken van hulpverleners juist toenam.

Het blèrt en spuit wartaal vanuit Den Haag. Grote woorden, kleine daden. Beweer publiekelijk, het komt nooit goed. Niet te handhaven. Te weinig mensen. Zwabber beleid. In het achterhoofd van politici dwaalt eeuwig de kiezer rond. Pas op, we raken ze kwijt! Laf. Denk soms, liever politiekvrije zones dan vuurwerkvrije zones.

Neem vonkenregen Scheveningen. Hoofddaders uiteraard de bouwers, die goed wisten dat de stapel te hoog was. Ze ontkennen, maar hoe weten ze dan zo stellig dat hun stapel hoger was dan die van de concurrent. Gokkie met het blote oog? Ja, dag! Zij waren fout. Klaar! Maar dan zo`n gemeente. Voor vriend en vijand is het helder. Bestuur had moeten verbieden. Deden ze al jaren niet. Of, zoals meneer de uil deftig sprak: "Oogjes dicht en snaveltjes toe!" Heb je een keer letterlijk de wind tegen, dan krijg je dit.

Laf en zwak. Angst voor de gevolgen. Geen ruggengraat, geen moed om in te grijpen. De ongehoorzame burger leidt de dans. Krampachtig probeert de Haagse gemeente dat treurige beeld te maskeren. Lukt niet. Het was precies, zoals een palletbouwer letterlijk vertolkte: "Toen de burgemeester vertrok, gingen achter haar rug alle middelvingers omhoog!"

Ook landelijk persen de verantwoordelijken in de Kamer een varia aan stoere taal uit hun poriën. Dat stinkt per definitie. Wat ik eigenlijk precies wil zeggen met dit stukje? Dat holle vaten het hardst klinken. Hard?

Harder dan al het vuurwerk bij elkaar.