LACHEN, TOCH?

Lachen is gezond. Relatief. Soms zeggen mensen, dat ze zich dood hebben gelachen. Noem dat maar gezond. Lachen is ook vreemd. Zijn vele studies op gezet. Paar bijzonderheden. Daarna mijn ontluisterende essentie.

Lachen is communicatie, die verbondenheid aangeeft. Niet alleen lol. Nee, lachen kan ook vanuit opluchting, spot of minachting. Als je lacht worden verschillende delen van de hersenen actief. Neem een erkend Brits onderzoek.

Zal het niet te ingewikkeld maken. Bij lachen worden twee gebieden, rechts en links van de frontale kwab, betrokken bij het ontcijferen van de clou. Een ander gebied in die frontale kwab bepaalt of je de grap waardeert, leuk of slecht vindt. Einde mini college.

Mijn overweging! Mag ik lachen om iets afgrijselijks? Besmuikt grinniken over een tragische gebeurtenis? Diep menselijk leed. Hoort daar lachen bij of moet ik me schamen? Die vraag houdt mij stevig bezig. Kom er niet uit. Daarom vraag ik het aan u.

Dat Anne Faber vermoord is weten we allemaal. Dat behoeft geen nadere toelichting. Michael P. is de schuldige. Een volslagen psychisch gestoord ontoerekeningsvatbaar explosief. Zal je dochter maar zijn. U vindt het niet om te lachen? Ik ook niet, integendeel. Maar, dan!

Michael P. krijgt 28 jaar en TBS. We leven niet in het Wilde Westen onder de noemer oog om oog, tand om tand. Toch had het voor mij "iets" langer gemogen. Bijvoorbeeld, levenslang. Dan ontvouwt zich plots mijn lach dilemma. Michael P. vindt het allemaal te lang. Hij heeft een waterdichte reden om te ageren.

Michael is nogal hardhandig aangepakt bij zijn arrestatie. En (daar kómt ie) nu heeft hij last bij het tennissen. En om de rechter nog even definitief te overtuigen heeft Michael ook een medisch weetje: "Hij heeft met name last bij de backhand!"

Ziet u, dan weet ik niet of ik moet of mág lachen. Michael randde een ontluikende jonge dame aan, verkrachtte haar en doodde Anne tenslotte op afgrijselijke wijze. Dan begraaft hij haar en laat ouders en familie achter in totale ontluistering en angst over haar lot. Bek dicht allemaal, Michael heeft last van zijn backhand.

Geloven doe je zoiets niet. Dan de advocaten. Weet hoe het werkt. Mijn vader was jurist. Toch zou zelfs een advocaat een menswaardige limiet moeten stellen. Tuurlijk, in een behoorlijk geciviliseerd land heeft zelfs de grootste criminele imbeciel recht op verdediging. Dat heet bij ons beschaving. Maar, dan toch.

Deze advocaat van Michael P. wil strafvermindering, omdat P. verklaard heeft, waar het stoffelijk overschot begraven lag. (…) Hij weet letterlijk: "Anders hadden ze haar nooit gevonden". Die moordenaar begroef Anne dus na een verbijsterende misdaad, maar wil lager gestraft worden, omdat hij uit de doeken deed, waar ze lag. Zeg maar, soort Vader –en Moederdag cadeau voor desperate ouders.

Moet er eigenlijk om lachen. Moeite met backhand. Nou ja, lachen? Natuurlijk niet echt. Mijn gedachten verzuipen in een waterval van sarcasme en hoon. Backhand? Rot op! Dus, Michael, levenslang!!

Game, set and match!