Column: OUDERENMISHANDELING

De gemeente Leidschendam-Voorburg gaat het belang, signaleren en melden van huiselijk geweld en ouderenmishandeling onder onze aandacht brengen. Er is een actieplan ontwikkeld om maatschappelijke aandacht te vragen voor deze problemen. Zelfs met twee theatervoorstellingen over oudermishandeling. Verbijstering.

Ronald Lamping

Dan ook nog een foto-expositie over dit thema. Het onderwerp krijgt volgens de gemeente op integere en niet schokkende wijze aandacht. Het actieprogramma sluit af met de viering van de Nationale Vrouwendag op 8 maart 2014.

Ik schrok. Wat moet ik me voorstellen bij ouderenmishandeling? Ik kan er met gemak misplaatst leuk over doen. Heel goedkoop. De stoel achter oma weg trekken als ze net wil gaan zitten, zodat oma haar heup breekt. (“Hallo, oma, heb je het weer op je heupen?") Het kunstgebit van opa wisselen met die van de buurman. ("Goed kauwen, hoor opa!") Altijd leuk. Of de handvatten van de rollator insmeren met groene zeep. Een knaller. Maar niet heus!

Ik kan me niets voorstelen bij ouderenmishandeling. Hoe diep moet je moraal zijn ingedeukt om een bejaarde fysiek of geestelijk te mishandelen. Wat is er in je geslopen? Waar ging het bij de coïtus verkeerd? Opa of oma molesteren, lager kun je niet zakken. We gaan oma pesten, lachen! Is dat het?

Twee weken terug kreeg ik een paniektelefoontje van mijn 94-jarige moeder, die zelfstandig aan de statige Haagse Sportlaan woont. Zij was twee keer gevallen en tot tweemaal toe moest de alarmdienst komen. Ik, als een speer `s avonds naar haar huis. Gelukkig met onze dochter, die er verstand van heeft. Vervolgens haar arts geroepen en het pleit werd snel beslecht; het huis uit naar een urgentieplaats, elders.

Mijn moeder wilde het niet begrijpen en mompelde slechts: "Wanneer dan? Volgende maand al?" Ik keek haar vastberaden aan, ik ken haar. Zestig jaar aan de Sportlaan, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik velde echter als verantwoordelijke zoon het onverbiddelijke vonnis: "Nee, mam, over een uur!"

Aldus geschiedde. Met pijn in haar ogen zag ik haar gebroken vertrekken en nog een keer omkijken. Hier had ze zes decennia lang met mijn (overleden) vader gewoond. Hier had ze haar dochter (Londen) en zoon (Leidschendam) groot gebracht. Haar leven viel in duigen. Binnen een uur. Ik kon niet anders. Zeker niet toen de buren zeiden: "Wij deden `s avonds de tv zachter, zodat we konden horen of zij viel!"

Was dit ouderenmishandeling? Was dit een misselijkmakende vorm van machtsvertoon? Ik dacht het niet! Dit was een doortastend optreden van het enige hier aanwezige kind, die wilde verhoeden, dat zijn moeder heup of been zou breken. Ik vond het niet prettig, maar heb er niet wakker van gelegen.

Ouderenmishandeling; toch opgezocht en opnieuw geschrokken. De lijst is weerzinwekkend! In het kort. Hardhandig beetpakken of slaan. Uitschelden of beledigen. Financiële uitbuiting en ongewenste bemoeienis met geldzaken. Verwaarlozing en (u leest het goed) seksueel misbruik, waarbij het gaat om ongewenste handelingen met (..) of in het bijzijn van een bejaarde. Pardon?

Is de mensheid zo diep gezonken? Je vader, moeder of grootouders slaan of financieel afzetten. Geld uit hun portemonnee halen of misbruik maken van je machtiging van de bankrekening. Durf je dan nog in de spiegel te kijken?

Er komt nu van de gemeente een actie, die helaas nodig blijkt te zijn. Ja, dit is een somber stukje deze week. Niets te lachen. Zeker niet als ik Goethe citeer:

‘Het is geen kunst om oud te worden.

Het is een kunst om het te dragen!’