Column: NAAKT

De kantonrechter had er moeite mee. Hij keek naar de verdachten en schudde ongemerkt het hoofd. Was dit nou zijn dag? Had hij hier een gortdroge studie voor gevolgd, inclusief studieschuld van €10.000? Een puinhoop! Waarom geen topcrimineel of zwaar bezopen ambassadeur?

Ronald Lamping

Waar bleef de jattende bankdirecteur of de vals declarerende burgemeester? Waar was Ziggo topman René Obermann, die voor 19 dagen werk 3 miljoen incasseerde? En waar bleef Martin van Rijn, die keihard liegt over de uitgeklede ouderenzorg? Waarom geen Badr Hari, die eerst mensen in elkaar trapt en zich nu bekeert tot rolmodel. Aanklager: “Pfff, zet daar dan maar een ‘d’ voor!”

De rechter leek zelf straf te krijgen. Anders hadden zijn superieuren hem hier niet ingeroosterd. Hij had het liefst die testosteron jeugdpuisten van de Ibn Ghaldoun school voor zich gehad. Een stelletje nare aspirant anarchisten, die de leerkrachten bedreigden en uitscholden. Niet, dus. Zelfs geen kruimeldief, die het gemunt had op een pak melk. Wat hem restte was een oninteressante kudde naaktrecreanten. Gaap!

In Delftse Hout hielden de naaktlopers al jaren hun bal. Naakt lopen bleek hun hobby. Dat ging een tijd goed. Het aantal ‘geklede’ recreanten met kroost nam echter behoorlijk toe en een aantal daarvan vond het maar een “vieze boel en aanstootgevend.”

Ook tegenover hun verbaasde kinderen. Die zagen piemelemous driftig bezig met het badmintonracket. Bij elke smash keek het kroost vertwijfeld van het kroonjuweel naar hun moeder en weer terug. Gegeneerd keek moeder in haar boek, op de vraag van haar kleuter: “Waarom heeft pappie dat niet, mam?”

De naaktlopers werden gewaarschuwd. Ze beriepen zich echter op hun verworven status. Dat ging lang goed. Nu begon de politie te schrijven. Plaats: Delftse Hout. Delict: Meneer wil zijn broek niet aan doen! Open en bloot werd geweigerd om naar de agent te luisteren. Op die manier stapelden de boetes zich op. Contant betalen kon sowieso niet. Waar laat je als naaktloper je geld?

De aanklager zag meer onheil. In de bosjes bleken ‘vieze mannetjes’ te zitten, die zich zonder bloot te geven, zaten te vergapen aan al die lekkernijen in de etalage. Delftse Hout was voor hen hetzelfde als Bart Smit voor kinderen. Als een naturiste haar man toebeet: “Wat hijg je toch? Ga toch minder roken”, was het antwoord vaak: “Ik hijg niet! Dat is die vent achter je in de struiken!”

Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Vrijheid, blijheid. Wil je perse naakt lopen? Ga je gang. Ik vind het niet nodig. Overdreven. Excentriek. En waarom? Wat voegt het toe om te huppelen met je tampeloeres. Maar goed, op een eigen strand geen punt. In Delftse Hout kan dat dus niet meer. Te veel ouders met kinderen. Wegwezen! Terecht!

Ik zal daarbij nooit discrimineren. Toch wil ik een beroep doen op de Schoonheidscommissie. Nu beter bekend onder Welstandscommissie. Kun je ons zomaar blootstellen aan allerhande naakt? Moet je op je zeldzame vrije dag verplicht uren kijken naar porties babi pangang en corpulente hompen vibrerend vlees? Is dat verantwoord? Het zou goed zijn als de politieke partijen dit bij de komende verkiezingen in het programma opnamen.

Verder heb ik er niet zo`n mening over. Zolang ik het maar niet hoef te zien. Toch is er wel iets, waar ik me op zou kunnen verheugen. Het moment, dat een vermoeide agent aan het eind van zijn dienst tegen zo`n bloterik zegt: “Uw naam, graag!” Geweldig, als zo`n lijf dan geheel naar waarheid meldt:

“Naaktgeboren.

 “Henk Naaktgeboren”