Column: PIEF, PAF, POEF!

Leidschendam - Ben geen tv kijker. Geen zin, nauwelijks belangstelling. Zal allemaal wel. Beetje voetbal, veel journaal en een goede (reis)documentaire of natuurfilm. Dan heb ik het wel gehad. Hoewel, voor een Scandinavische of Britse detective mag u me wakker maken.

Ronald Lamping

‘Wallander’, ‘Silent Witness’ of ‘The Bridge’. Noem maar op! Geweldig! Goede verhalen, geschoolde spelers met een ijzersterke plot. Oorspronkelijk kwam de top uit Engeland. ‘Morse’, ‘Lewis’ en wat al niet meer. De Zweden en Denen volgden al snel. Anderhalf uur top tv. Krijg er geen genoeg van!

Wij hebben als superagenten Wendy en Linda. Zucht! Kan er niet naar kijken. Wel geprobeerd. Gaap! Onze taal leent zich sowieso niet voor films. Oké, we kennen allemaal onze klassiekers. Dochter Flodder met haar onvergetelijke: 'Maar, buurman, wat doet u nou?" Haar moeder met het juweeltje: "Het blijft toch je jongen!" Dat is het dan ook.

Wendy en Linda als politievrouwen. Pffff. Het past niet. Kan het niet series nemen. Bij Linda zie ik geen spijkerharde politievrouw, maar een giechelende bekkentrekkende ‘Ik hou van Holland’ troelala. Krijg geen moment het idee, dat er iets staat te gebeuren. Linda is Linda de Mol. Hoe ze ook schiet, wat ze ook roept, het is en blijft voor mij de gebotoxte giechelqueen, die slechts de trekker overhaalt bij ‘De-lach-of-ik-schiet-show’ op zaterdag.

Ik weet het. Ook de Engelse en Scandinavische acteurs en actrices zijn niet echt. Hebben niets te maken met politie of moord. Hun spel is echter zo ongekend overtuigend, dat je er bijna in zou geloven. Bij Linda ben ik steeds maar bang, dat in het heetst van de strijd Jeroen Koningsbrugge om de hoek komt kijken, die olijk blèrt: "Gefopt! Ik ben de boef! Pief, paf, poef!"

Schoenmaker blijf bij je leest. Zoiets, eigenlijk. Wendy van Dijk, ook zo`n portret. Wendy huppelde jaren door het beeld als opvulpoes in ‘Wie ben ik?’ Daarna zagen we haar paraderen bij het wereldrecord dominostenen omlazeren om vervolgens Idols te presenteren. Dat staat allemaal op ons netvlies. Dan kun je haar als ‘Moordvrouw’ toch niet serieus nemen?

Als ik naar Wendy kijk zie ik trouwens die oervervelende, uitgekauwde Ushi. Daar heb ik nog nooit om gelachen. Kan aan mij liggen. Wendy loopt nu met getrokken pistool door ons breedbeeld. Daar kijkt ze dan gespannen en interessant bij. Wendy was zo vaak Ushi, dat ik bang ben, dat ze plots roept: "Handel omloog! U blent geallesteeld!"

Wendy is van nature een lachebekje. Dan past dat ernstige gezicht niet. Op zaterdag ligt ze onder de tafel van het (gemaakt) lachen bij ‘Wie ben ik?’, terwijl ze op zondag de misdaad te lijf gaat. Dat schuurt. Soms wil ik al tegen de moordenaar roepen: "Ze staat achter je, schiet `r lek!"

Linda en Wendy worden gelanceerd. Hebben de juiste kanalen en kruiwagens. Omwille van de heilige kijkcijfers worden ze overal ingezet. Quiz, talentenshows of zelfs detectives. Wendy pakt dan ook nog even ‘Obese’ mee, waarbij ze cafetariajunks aan het ijsbergsla-infuus hangt. Onvergetelijk was haar opmerking, dat het gewicht van de kandidaat nu dik in orde was!

Linda en Wendy, de pareltjes uit het Gooi. Voer ze op en je scoort. Straks lezen ze het journaal of worden we verrast met ‘Linda bijt hond’ en ‘All you need is Wendy!’ Overkill, zeggen ze buiten onze grenzen. Wat Wendy betreft toch nog een compliment. Na het rug wrijven in ‘Hart in Actie’, blijft ze dichtbij haar huisstijl. Want als moordvrouw doet ze het weer! Wat ze doet?

Hard in actie!