Column: BIJSLUITER

Ik heb een beklemde zenuw. Zit naast de knie en straalt uit naar de kuit. Kan niet zitten en moeilijk lopen. Mijn vrouw bekijkt het met argusogen. Van geinige gozer tot kneus. Binnenkort op vakantie en dan zit zij met manke Nelis.

Ronald Lamping

Weet niet wat er fout ging. De dokter bekijkt het en stuurt me door naar de fysio. Ik krijg nog medicijnen voorgeschreven. Dat is helemaal een feest. Ik lees de bijsluiter en slik. Het middel blijkt erger dan de kwaal.

De bijsluiter heb ik voor u opgemeten. Ik kom tot precies 16 bij 60 centimeter. Dan heb je een lap tekst waar je niet overheen kunt springen. Wanneer je alles wilt lezen, ben je al dood en begraven voordat je aan het eind bent.

De pijn in mijn kuit is ondragelijk. Ik moet een pil. De fysio is pas de volgende dag dus wil ik nu de pijn bestrijden. Ik begin daarom te lezen. Dan ben ik ook niet verrast als ik paarse bulten op mijn voorhoofd krijg, plots begin te kwijlen of mijn tanden uit m`n mond vallen.

Het gebruik bij zwangerschap en borstvoeding sla ik over. Hoewel ik op TV de gekste dingen zie, denk ik niet dat ik zwanger word en zal besluiten tot borstvoeding. Het middel kan ook van invloed zijn op het gebruik van machines en apparaten. Zou ik nog een tosti kunnen maken en een ei mogen bakken? Dat vraag je je dan af.

Ik zie wel kans om mijn bescheiden deel aan het huishouden tot nul te reduceren. Ik meld mijn vrouw dat stofzuigen nu echt niet gaat. Zij kijkt me aan, zucht en haalt meteen mondeling de trekker over: “Ik doe dat wel. Gebeurt het weer eens goed!”

Er zijn nog veel meer mogelijke bijwerkingen. Wat lees ik? Reacties lijkend op ernstige geestesziekte waarbij de controle over eigen gedrag en handelen gestoord is! Zo! Zouden Barbie of Badr Hari ook deze pil slikken? Dat wil je dan weten.

Murw lees ik nog kant twee van de bijsluiter, die meer weg heeft van een 24-delige medische encyclopedie. Evenwichtsstoornissen, hartkloppingen, vorming bloedstolsels, benauwdheid en perforatie van het maagdarmkanaal. Dan laat ik de lever en gal ellende maar voor wat het is.

Het heeft iets grappigs. Straks is de zenuw in de kuit genezen en lig je drie hoog in Antoniushove aan de hartbewaking. Tel uit je winst. Ik neem toch maar een pilletje en een maagbeschermer. Dan ga ik zitten op de bank en wacht tot de eerste bijwerking zich aandient.

Er gebeurt niets. De pijn verdwijnt enigszins en de volgende dag kom ik bij de fysio in de Tol. We kennen elkaar al. Hij vraagt wat ik mankeer. Ik overhandig de geloofsbrief van de huisarts. Dan kan ik gaan liggen. Ik voel me Cornelis de Witt op de pijnbank in de Gevangenpoort.

Het euvel is duidelijk. Ooit een verkeerde beweging gemaakt. Daardoor irritatie en pijn uitstraling naar de kuit. Ik ga als een kleuter zeuren over de naderende vakantie. De geduldige fysiotherapeut kijkt me glimlachend aan. Ik vermoed, dat hij denkt: “Als je haast hebt, ga lekker naar Jomanda in Tiel!”

Hij kneedt en masseert. Zalig. Dan krijgt mijn bezoek een carnavalesk vervolg. Mijn onderbeen wordt ingetapet in oranje. De wijze mannen aan de sluis, die naar ik uit betrouwbare bron vernam, nu onder monumentenzorg vallen, weten het even later precies. Dus schalt luidkeels over het water: “Waarom heb je je pyjamabroek nog aan?”

Het gaat nu beter. Nog verschillende bezoekjes aan de fysio. Hopelijk komt het nog in orde voor de vakantie. Mijn vrouw blijft wantrouwig. Ik meld, dat ik nog niet kan stofzuigen. Ze kijkt me minachtend aan en sneert:

“Staat zeker ook in de bijsluiter?”