Ronald Lamping.
Ronald Lamping.

HELP, KINDEREN!

Columns 118 keer gelezen

Leidschendam - In mijn tuin is het te horen. Tien, negen, acht, zeven…………drie, twee, één! Gejuich. Vakantie! Zes weken gaan de deuren van de scholen dicht. Leerkrachten aan het infuus. En de ouders? Die trekken het rampenplan uit de kast.

Vroeger moest ik er inwendig hard om lachen, terwijl het om te huilen was. Brachten de ouders hun kroost na weken zomervakantie naar school. Stond zo`n moedertje met wallen onder de ogen en amechtig hijgend voor me, terwijl ze nog net kon stamelen: "Blij, dat het voorbij is. Werd er gek van!"

Dat een leerkracht verworden is tot nationale pispaal, weten we. Op de voet gevolgd door het peloton met stumpers als artsen, politie en parkeerwachters. In de tweede groep vinden we conducteurs en ambulancepersoneel. Terug naar die benarde leerkracht. Een jaar samen met gemiddeld 25 (te) mondige kinderen ingeklemd tussen vier muren en een oppervlakte van pakweg 14x14. Zeg één woord verkeerd en er staat zo`n krijsende ouder voor je kanis.

Grote bek en als je niet oppast krijg je een loeier. Slechts gericht op eigen kindje, waarvan ze onder ede durven te verklaren: "Dat doet ie nooit!" Deze leerkracht heeft nu vakantie. De ouder kwijlt al jaren: "Belachelijk, zes weken!" Een opmerking, die te stom is om op in te gaan. Want, als zij zes weken met hun kind(eren) thuis zitten is het huis te klein en stijgt het aandeel paracetamol op de Amsterdamse beurs. Er wordt in juli en augustus zelfs door beursgoeroes aangeraden om te handelen in aandelen pijnstillers, dwangbuizen en stroomstootwapens.

Ouders zijn niet meer gewend om volledig tijd te besteden aan hun kroost. Wordt het allemaal snel te veel. Tegen zessen zijn ze afgedraaid. Irritatie verslaat gezelligheid. Zeker als het weer tegenvalt. Dan vallen kinderen onder het lokale rampenplan. BN'ers zitten al aan de telefoon voor de actie: "Help de ouder de zomer door!" Zes weken kroost om je heen is voor velen een onmogelijke opgave. Graag kinderen, maar in de praktijk is het afzien. Ruzie, alom. Een eigen Gazastrook. Bezet gebied in de huiskamer. Na vier weken is de tolerantiegrens bereikt en loopt menige ouder rond met het idee om links en rechts een bermbommetje te plaatsen.

Oma en opa`s zijn ook de klos. Die pedagogische herintreders dichten de gaten in de gezinsroosters. Valt tegen op die leeftijd. Lange dagen met voorlezen, seniele spelletjes spelen als "hoedje wip" en kijken naar kleinkinderen, die apathisch met I-pad op de bank hangen. Tegen zessen meldt zich een ouder met de hartelijke opmerking: "Opschieten! Jas aan, ben bekaf en moet nog koken!"

Nederland is in de zomer een groot reservaat met overspannen ouders en afgepeigerde grootouders. Daarbij zijn kinderen net hyena`s, die instinctief aanvoelen hoe de vlag er bij hangt. Ze loeren, voelen en wachten af. Krijgen van alles gedaan, als ze op het goede moment toeslaan. Mama en papa willen oorlog voorkomen, dan is de winst snel binnen. Dus zeggen ouders over zes weken: "Blij, dat het voorbij is!" Ouders, die na een standje van de juf aan hun heilig verklaarde kind, weer tegen de leerkracht blèren: "Daar heb je toch voor geleerd!" Inderdaad, waar. De leerkracht heeft er voor geleerd met kinderen om te gaan en is blijkbaar geslaagd! Die, wel!

Nou, papa en mama nog!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant