Column: ASIELZOEKERS

Er zijn (vooralsnog) vage plannen 800 asielzoekers in Leidschendam te huisvesten. Richting Schakenbosch. Hoog aantal. Omwonenden, winkeliers en derden protesteren. Er is echter nauwelijks sprake van nuance en weloverwogen nadenken. Er wordt met de botte bijl gehakt. Zonder kennis van zaken. Asielzoekers zijn paria`s, deugen niet en verkrachten. Zo heet de noemer van de breuk tussen Centraal Opvang Asielzoekers en opponenten.

Briefschrijvers en facebookscribenten halen genadeloos uit. Schrikbarend. Geen plaats voor een open en eerlijke dialoog. Het rochelt bezwaren. Geen twijfel, of zoals een winkelier zegt: "Ik zit al drie keer per week bij de politie om aangifte te doen van diefstal!" Er wordt bedoeld; die gaan massaal jatten!

Een ander heeft het over mannen, die ook wel eens wat willen. De vertaling is, dat ze onschuldige meisjes gaan aanranden en verkrachten. Dat uw dochters of uw vrouw niet meer fatsoenlijk over straat kunnen zonder de kans te lopen om te worden besprongen door asielzoekers, die op zoek zijn naar gratis gerief.

Heb een hekel aan dom gebral uit de categorie: "Eén is al te veel!" Voel wel, dat 800 de lokale verhoudingen scheef kunnen trekken. Weet best, dat er lieden met mindere bedoelingen tussen kunnen zitten. De groep over één kam scheren met ongenuanceerd getier, verontrust me eigenlijk nog meer.

Meer, omdat dit valt onder de PVV doctrine. De geloofsleer van "Willen we minder Marokkanen? Dan zorgen we daar voor!" De protesten ontstijgen dit minimale niveau niet. Ik hoor het al: "Willen jullie minder asielzoekers? Dan zorgen we daar voor!" Hoe dan? Afschieten? Laten zinken in de Vliet?

Ik zeg niet, dat ik het met 800 asielzoekers eens ben. Vrij veel! Ik ontken niet, dat er incidenten kunnen zijn. Dat gebeurt ook als je 800 Nederlanders bij elkaar zet. Zie kranten, kijk tv. Ik kan echter niet tegen inhoudsloos gejank.

Of ik er dan wel verstand van heb? Ja! Heel veel, zelfs. Heb meer dan dertig jaren dagelijks van `s ochtends tot (vaak) `s avonds tussen de asielzoekers gezeten en gewerkt. Dag in, dag uit. Hoorde hun verleden, zag hun verdriet. Maakte kennis met het woord statusval. De val van gerespecteerd mens in eigen land tot een persoon, die de tijd uitzat met uitzichtloos hangen op de flatgalerij.

Zag hun schaamte en voelde decennia lang hun gedrevenheid om de kansen voor hun kinderen aan te scherpen. Kinderen, die voor hún oude dag moeten gaan zorgen. Wat me heel veel moeilijkheden en praten kostte. Gaf ze jaarlijks mijn Kerstpakket cadeau, reed ze in eigen tijd en op eigen kosten rond om hun kind te tonen hoe ze per bus naar het Voortgezet Onderwijs konden komen. Vulde jaren al hun formulieren in ("Wat is een roepnaam?").

Zat in tv programma`s om weer het verschil uit te leggen tussen een allochtoon en asielzoeker. Ongenuanceerd geblèr stoort me, derhalve. Achthonderd is veel. Er zullen incidenten zijn. Maar laat vooringenomenheid varen. Teken democratisch onderbouwd (!) protest aan op een fatsoenlijke wijze. De mensen vluchten naar ons, waar fatsoen heerst en wederzijds begrip. Of, moeten we ze leren:

"Holle vaten, klinken het hardst"