Column: OPRUIMCOACH

Een fenomeen. Zalig! Kan het niet genoeg horen of er over lezen. Ze bestaat, existeert. In het wild. De opruimcoach!

Mijn Tena lady loopt vol door het lachen. Vervelend. Natte plek. Opruimcoach. Kun je inhuren. Puinhoopterminator. Wanneer je door de rommel geen kant meer op kunt, gaat de bel. Daar is ze! Truus, de opruimcoach! Eind januari, nog lang geen 1 april.

De coach helpt mensen, die verzuipen in de troep. Truus heeft een motto: "Als je huis is opgeruimd heb je ook een opgeruimd hoofd". Daar blijft het niet bij. De opruimcoach is niet zomaar een aanlopertje. Zo schakelt ze over naar de filosofiemodus: "Het is geen hogere wiskunde, maar je moet het wel onder de knie krijgen".

Die zit! Mevrouw is lid van de Nederlandse Beroepsvereniging van Professional Organizers. Ze is nu betaald huishoudcoach met specialisatie 'opruimen'. Ze noemt haar cliënten, magneten, omdat rommel altijd rommel aantrekt. Ze noemt de fruitschaal met sleutels, papiertjes en overige: klerezooi. Met opgeheven vinger heeft ze nog een voorbeeld. De stoel, die weggemoffeld is onder jassen en tassen ("We hadden toch 4 stoelen, mam?").

Haar klantjes kunnen niets loslaten, bewaren alles . Dus schakelt ze over op missionaristoon en verspreidt de huishoudelijke boodschap, dat je zaken moet leren loslaten.

Nog een handvat: "Vraag je af, waarom je iets bewaart. Wat is de waarde, wat doe je er eigenlijk nog mee!" Vrees, dat deze laatste boodschap het einde van menig huwelijk betekent.

Je krijgt toch het lazarus van al die moderne rariteiten. Een opruimcoach. Donder effe lekker op. Ik heb helemaal geen zin in zo`n poetsdoektrut, die me komt vertellen, dat je `s avonds de kopjes in de vaatwasser moet doen en je jas moet ophangen, zodat je `s morgens wakker wordt in een opgeruimd huis.

Coaching is hot. Mensen hebben een grote bek, maar kunnen niets meer zelf. Eén op de vijf (1:5) mensen maakt gebruik van geestelijke hulpverlening. Keiharde cijfers, niets aan gelogen. Dat zijn ruim 3 miljoen landgenoten. U voelt, dan floreert de coach.

Wat volgt? De bel! Daar is ze dan. Lang gewacht door de mega wachtlijst. Je hart klopt in je keel. Zenuwen gieren door het opgefokte lijf. De adrenaline stroomt als kolkende lava door de aderen. Bevend en trillend doe je de deur open. Een seconde later sta je oog in oog met Ada, de stofzuigercoach!

Ze leert je, dat er een stofzuigerzak in zit, die je toch echt vaker dan om de tien jaar moet vervangen. Dat je de stang kunt uittrekken en dat die opgelopen dubbele hernia dus echt niet nodig was. Tenslotte ga je samen de stekker in het stopcontact steken ("Nee, de nadere kant!") Mag eigenlijk niet, want daar is natuurlijk haar collega, de stekkercoach, voor.

Waar blijft de roereibakcoach? De aardappelschilcoach? De onderbroekverschooncoach ("Heeft u een beitel?") en de statiegeldflessenterugbrengcoach?

Dan mijn vrouw! Die pakt zo`n lellebel bij kop en kont en schopt haar zo met een technisch volmaakte lob van de deurmat met de boodschap:

Zo, natte dweil, opgeruimd staat netjes!