“Geestelijk schathemelrijk geworden”

Leidschendam-Voorburg - Theo van Rijn begon 10 jaar geleden zijn uitgeverij LetterRijn. Op zijn site staat als openingszin: 'Woorden die traag stromend door oneindig laagland gaan'. Aanleiding was het uitgeven van de laatste verhalenbundel van zijn broer Adriaan Bontebal die terminaal ziek was en Theo vroeg om nog één boek te publiceren.

Adriaan heeft de feitelijke publicatie niet meer meegemaakt, maar de bundel met de titel Tot hier en niet verder ~ een leven in woorden … was het startmoment van de uitgeverij. Daarvoor publiceerde Theo in eigen beheer werk van zichzelf en anderen, maar met de publicatie van de bundel van zijn broer kwam de noodzaak een uitgeverij te starten.

Theo doet alles: het redactiewerk, het coverontwerp en het drukklaar maken van het manuscript. Zijn favoriete genre is de thriller; 50% van het fonds van LetterRijn bestaat daaruit. Aan LetterRijn zijn zo’n 150 proeflezers verbonden. Theo voelt goed aan welk manuscript hij als boek wil uitgeven, zoekt daar een aantal proeflezers bij en zij bevestigen meestal zijn vermoeden dat het inderdaad een manuscript is om uit te geven. Op de vraag welke criteria hij hanteert zegt hij: ‘Gevoel en ervaring.’

Hij heeft inmiddels circa 70 boeken van 31 verschillende auteurs uitgegeven. Jaarlijks ontvangt hij plusminus 50 manuscripten waarvan er 2 tot 3 worden uitgegeven. Dat hij zo weinig manuscripten ontvangt, wijt hij aan het feit dat er op zijn site zeer duidelijke voorwaarden staan. Zo moet de schrijver een marketingplan hebben om daarmee te laten zien zelf ook bereid te zijn om het boek voor het voetlicht te brengen.

Theo verliet op zijn vijftiende het Veurs College en heeft in het avondonderwijs uiteindelijk een colloquium doctum gehaald. Hij startte ook een rechtenstudie, maar kon die vanwege privéomstandigheden niet afmaken. Via een ondersteunende functie bij de PTT klom hij uiteindelijk, min of meer tegen wil en dank, op tot projectmanager in de IT.

Hij houdt niet van gezochte metaforen, de tekst moet clean zijn, de metafoor functioneel. Het eerste hoofdstuk moet je het verhaal in trekken en de lezer de urgentie tot doorlezen geven. "Een auteur moet ook niet alles willen uitschrijven. Geef de lezer de ruimte om het verhaal ook zelf te interpreteren," verklaart hij. "Show, don’t tell".

Theo's jongste zoon is overleden en zelf werd hij ook getroffen door een hartinfarct. In het uitgeven van boeken ziet Theo de ideale mogelijkheid om zijn zinnen te verzetten en ontspanning te vinden. Hij leest graag thrillers. Het uitgeven van de boeken ziet hij als een teamprestatie van zijn auteurs en zichzelf. Daarom is het voor hem erg belangrijk dat er een klik tussen hen is. Ontbreekt deze, dan verwijst Theo de auteur graag door naar een andere, meer passende, uitgever. 

Op de vraag hoe hij na 10 jaar uitgeven zou samenvatten zegt hij: "Ik ben geestelijk schathemelrijk geworden".