Doden bij tyfusuitbraak

Voorburg - In 1897 werd Voorburg ernstig getroffen door een vreselijke tyfusepidemie. Verschillende kinderen en volwassenen raakten besmet en er vielen ook enkele doden te betreuren. De ziekte werd aan het einde van de 19e eeuw in Voorburg en omgeving met angst en beven gevolgd.

Cholera en tyfus kwamen in de 19e eeuw nog volop voor in Nederland. Bij een uitbraak was een dergelijke ziekte het gesprek van de dag. De bevolking leefde tussen hoop en vrees. Vol angst dat hij of zij ook getroffen zou worden door de besmettelijke ziekte die aanvankelijk vooral aan gevangenen werd toegeschreven, omdat zij in slechte hygiënische omstandigheden leefden en er voldoende luizen waren om de ziekte over te brengen.

Enkele jaren eerder was de hardnekkige tyfus al begonnen in Voorburg. In 1894 waren er negen gevallen, waarvan drie met dodelijke afloop. De inspectie van Geneeskundig Staatstoezicht werd ingeschakeld om de ernst van de zaak vast te stellen. Als eerste maatregel werd iedereen aangeraden om het drinkwater vooral te koken. Hiermee was de zaak onder controle en in het begin van 1895 werden er geen nieuwe gevallen geregistreerd.

Maar wie denkt dat daarmee de kous af was, vergist zich. De tyfusbacil dook eind 1895 wederom op met alle angsten van dien onder de bevolking. De besmettelijke ziekte gaat gepaard met hevige koorts en aanhoudende krampen in de buikholte. De gemeente sloot uit voorzorg de openbare school voor onbepaalde tijd. De ongerustheid onder de bevolking nam enigszins af totdat er weer ziektegevallen bijkwamen. Eind van het jaar nam het aantal zieken weer toe.

De laatste maanden van 1897 was het aantal besmette gevallen schrikbarend gegroeid. De gemeente kwam met nieuwe ingrijpende maatregelen. Naast het water werd aangeraden om ook de melk te koken. Eind oktober stond de teller op tien zieken. Er waren nog geen doden. De gemeente deed er alles aan om de tyfus onder controle te krijgen en nam monsters van water en melk in de huizen met tyfus om deze 'scheikundig' te laten onderzoeken. Hoewel Voorburg schitterend was gelegen en bekend stond als een lieflijk plattelandsdorpje, klaagden de Voorburgers steeds vaker over de vreselijke stankoverlast van de Vliet, vooral 's zomers. Gewezen werd naar Den Haag.

Enige tijd later stond de teller van tyfusbesmette gevallen op 25. Inmiddels had onderzoek uitgewezen dat alle patiënten hadden gedronken van ongekookte melk van eenzelfde landbouwer, die zijn kannen waste in de vaart waar het water besmet was. De huizen met lijders werden door de gemeente ontsmet en hun poeptonnen dagelijks verbrand. Half november was een 30-jarige vrouw het eerste slachtoffer gevolgd door een zoon van notaris Klink. Eind december kwam aan de angstaanjagende epidemie gelukkig een einde en konden de Voorburgers weer aan hun andere dagelijkse problemen denken.