Een van de olifanten in het Waterspoorpark aan de Spinozalaan / Nicolaas Beetslaan te Voorburg (foto: Marian Kokshoorn).
Een van de olifanten in het Waterspoorpark aan de Spinozalaan / Nicolaas Beetslaan te Voorburg (foto: Marian Kokshoorn).
beelden in beeld

Het verhaal van Hans en Parkie

Cultuur 2.172 keer gelezen

Voorburg - Je bent verrast als je bovenop de heuvel staat en uitkijkt over het zo genaamde Waterspoorpark. In het water zie je de omtrekken van een olifant. Sterker nog, aan de andere kant van de heuvel zie je een tweede olifant en een kroon. Het zijn stalen waterobjecten die iets vertellen over onze 18de -eeuwse medebewoners. 

Door Anne Marie Boorsma

Die medebewoners waren Hans en Parkie en ze kwamen in Voorburg aan in het jaar 1786. Ze waren geboren in Ceylon, het huidige Sri Lanka. Ze hadden een lange reis per VOC-schip achter de rug toen ze terecht kwamen in de befaamde diergaarde van stadhouder Willem V. Die bevond zich hier, op het grondgebied van Bovenveen. De beroemde arts, zoöloog en anatoom Petrus Camper maakte een aantal mooie schetsen van de jonge olifantjes in rood krijt. De dikhuiden bleven er kort, want ze vertrokken al spoedig met stadhouder en zijn echtgenote Wilhelmina van Pruisen naar Het Loo in Apeldoorn. 

Tien jaar later moest het geliefde olifantenpaartje alweer verhuizen. Ze werden in bezit genomen door de Fransen en werden naar Parijs vervoerd. De reis duurde zes maanden. Vooral Hans verzette zich hevig. Het tweetal werd tentoongesteld in de Jardin des Plantes. En ook de Fransen waren dol op onze viervoeters. Ze werden enorm vertroeteld. Ook hebben ze model gestaan voor kunstenaars, zoals Nicolas Maréchal en J.P. Houel. Op 29 mei 1798 hielden beroemde musici van het Conservatorium een muziekuitvoering voor de olifanten. Een muziekconcert voor Hans en Parkie, het is goed bedoeld, maar het maakt ook duidelijk hoe weinig men begreep van dieren. 

De waterolifanten in Voorburg zijn net als de bruggen rood. Verder zorgen bomen, planten en bloemen, wandelpaden, kwispelroutes en natuurvriendelijke wateroevers, voor een paradijselijk sfeertje. Schoonheid en functie is hier verenigd. De gemeente heeft bij het ontwerp destijds nauw samengewerkt met het Hoogheemraadschap van Delft. Met als doel de waterberging, waterkwaliteit en waterverbindingen te verbeteren. 

De ontwerper, landschapsarchitect Toine van Wieringen, heeft zich denk ik laten inspireren door Land Art, een stroming die ontstond rond 1970. Bij Land Art is kunst nauw verbonden met de (natuurlijke) omgeving. Bekende Land Art kunstenaars zijn bijvoorbeeld Robert Smithson en Christo. In Nederland denk ik vooral aan Marinus Boezem. Bekend van zijn Groene Kathedraal uit 1987 in Almere. 

Een wandeling in het park nodigt uit tot nadenken en bezinning. Bijvoorbeeld over de vraag of we in deze tijden het dier wel wat beter begrijpen.

Reacties en info over cursussen kunstgeschiedenis op www.annemarieboorsma.nl.nl.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant