Door Ronald Lamping
Door Ronald Lamping
column

TEGELS

Column 381 keer gelezen

Binnenkort krijgen we nieuwe tegels in de tuin. Wil mijn vrouw. Oude tegels zijn niet meer van deze tijd en daarbij beschadigd. Vol (barbecue)vlekken en dus tijd om te vervangen. Mij best.

Tegels zijn uitgezocht en door hovenier Vincent besteld. Met aarde, zand en weet ik het allemaal. Mijn vrouw is enthousiast, ziet het al voor zich. 

Als mijn vrouw tevreden is, straalt dat ook op mij af. Misschien vreemd in uw ogen, maar als ik tijdens zo`n enthousiaste bui vraag om malse biefstuk, blijkt deze `s avonds groter dan normaal. Inclusief kleine champignons.

Tòch grote zorgen. Leidschendam-Voorburg zal toch geen Breda worden? Dan hang je. Althans, dan loop je kans, dat de bel gaat en er een ventje voor de deur staat. Zoiets zorgt voor een misverstand. Terwijl jij in je zak graait naar een euro voor een vermeend goed doel, neemt deze ontmoeting een fatale wending.

Ventje loert naar je en stelt op grimmige toon: “Ik zie zowel voor als achter tegels liggen!” Je knikt verbaasd. Waarop de tegel Gestapo verder blaft: “Die gaan we dus snel weghalen! We willen groen zien!” 

Zo`n overval dreigt serieus (!) in Breda. U weet wel, klimaat narigheid, wateroverlast. Althans, volgens Bredase wethouder Paul de Beer van D`66.

In Breda is het denkbaar, dat ze gaan optreden. Tijd geleden dat ik zoiets belachelijks vernam. Is het om te lachen of om te huilen? Tranen om zoveel onbenulligheid. 

Nog even en dan komt een wethouder of een van zijn of haar slaafse discipelen in de braadpan kijken of we niet te veel vlees vreten.

De gevreesde co2-stasi! Zitten er straks bij Mac Donald gemeentelijke spionnen achter een krant te loeren naar ons koopgedrag van fastfood? Staat er bij het vleesvak in AH straks geen spion, die loert of je niet te veel slavinken inslaat voor een tweemans huishouden? 

Moet er natuurlijk hartelijk om lachen. Als je dit soort onzin uitkraamt toon je dat je geen enkele realiteitszin hebt. Dat je niets begrijpt van tolerantiegrenzen en de wijze waarop dit ‘tegelbesluit’ gaat vallen bij burgers. Stom, naïef!

Moet wel het volgende bekennen. Het is bij mij langzamerhand een ziekelijk verlangen. Ik bid en smeek, dat het me gaat overkomen. Droom er zelfs over. Waarover, precies? Dat zo`n stoffig ambtenaartje bij mij aanbelt. Met in zijn knuistje zo`n keurig gelakt aktetasje, waarin twee bruine boterhammen zitten met hagelslag, een gewassen appel en biologische trostomaatjes.

Geweldig. Dat zo`n gemeentesulletje mij nerveus komt vertellen, dat de tegels voor en achter weg moeten. Dat ik daar een bepaald termijn voor krijg, anders zullen er dwingende maatregelen worden genomen. Kostelijk lijkt me dat. 

In wezen moet het natuurlijk niet gekker worden. Te beginnen in Breda met die bezopen wereldvreemde wethouder, die burgers op enorme kosten wil jagen.

Laat zo`n lokale Klaagmuur maar aanbellen bij me. Wat ik dan zeg? Dit: “Zoals het tegeltje thuis valt, valt het nergens!”

Een klassieke tegeltjeswijsheid

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant