Oud-secretaris SV Voorburg Tolenaars is leven lang vrijwilliger
De lintjesregen ging niet aan HVV Laakkwartier-secretaris Teun Tolenaars (74) voorbij. De Hagenaar werd onlangs Lid in de Orde van Oranje Nassau. Tolenaars was 34 jaar lid en 33 jaar bestuurslid van het voormalige SV Voorburg, het huidige Forum Sport. Het lintje kreeg hij dus ook voor zijn jarenlange vrijwillige inzet voor die roemrijke voetbalclub.
“Ik ben maar een bescheiden jongen en heb totaal niets aan de mensen om mij heen gemerkt die me voor het lintje hadden voorgedragen of daar weet van hadden. En ik ben er natuurlijk hartstikke blij mee. Laakkwartier-voorzitter Ron Jansen schreef het zo op onze clubwebsite. ‘Een meer dan terechte waardering voor Teun die niet alleen voor onze vereniging als vrijwilliger actief is maar zich ook op diverse andere vlakken als vrijwilliger inzet.’ Dat is toch mooi?” Als jochie begon Tolenaars bij Laakkwartier met voetballen. “Op mijn 12e! Eerder kon toen nog niet.” In 1964 stapte hij over naar SV Voorburg. “Ik was 26 en woonde op de Binckhorst. SV Voorburg was dichterbij. Al heel snel werd ik er algemeen bestuurslid en later secretaris. Na de fusie met DEVJO ben ik gestopt en naar Kranenburg gegaan, waar ik 5 jaar secretaris ben geweest, totdat die club in Haaglandia opging.”
Zijn tijd bij SV Voorburg was geweldig. “De sfeer binnen de club was heel goed. En we hadden goede spelers. Ook ex-profvoetballers! Rob Ouwehand, FC Den Haag, was een geweldenaar. De sterke en snelle linksback Pablo Plak kwam daar later ook vandaan. En dan die keeper met die grote handen, Boro Brandl! Die plukte soms met één hand ballen uit de lucht. ‘Onze’ jeugdspelers Rob Koster (FC Eindhoven) en Eljero Elia (ADO; later o.a. Feyenoord & Oranje; nu FC Utrecht) zijn volgens mij de enigen die later profvoetballer zijn geworden.” De fusie met DEVJO was onoverkomelijk. “We werden kleiner en hadden steeds minder kader om zelfstandig te blijven. DEVJO was de juiste gesprekspartner. De club had aan het Oosteinde een prachtig complex met die ingang tussen twee huizen in maar moest daar weg voor de komst van het huidige stadspark. De markante Herman Verwey was toen DEVJO-voorzitter. Het praat makkelijker als je goed met elkaar overweg kunt en je elkaar wat gunt. Fuseren was voor beide clubs het beste. Daar had ik totaal geen moeite mee. De contacten destijds met Wilhelmus en Tonegido waren trouwens ook goed.”
Tolenaars bewaart goede herinneringen aan de onlangs overleden voormalig SV Voorburg-voorzitter Gerard Jager. “Ik zie ‘de dokter’ nog zo binnenkomen toen zijn zoon Ivo in de jeugd bij ons kwam voetballen. Een beetje een ondoorgrondelijke man, waarvan je je afvroeg wat voor iemand hij zou zijn. Al snel trad hij tot de jeugdcommissie toe en zag je zijn capaciteiten. Een ‘no nonsens’ voorzitter, kort en bondig. Vergaderingen duurden nooit lang. We namen de dingen die speelden bij de club door en gingen daarna een biertje drinken aan de bar. Een geweldige man!” Na vijf jaar Kranenburg deed Tolenaars twee jaar niets in de voetballerij. “En toen kwam die prachtige en gezellige volksclub Laakkwartier weer voorbij en werd ik weer secretaris. Oude liefde roest niet. Bart Bakker, de schrijver van ons 100 jarig jubileumboek ‘Laakkwartier, een leven lang’, schreef dat ik geen ‘nee’ kan zeggen. Dat klopt ook wel. Zijn vader Gerard was lange tijd collega-bestuurder bij SV Voorburg. Vorige week is hij helaas overleden. In de hoogtijdagen van het eerste elftal onder leiding van hoofdtrainer John Karelse was hij clubgrensrechter. Een aimabele man.”
De functie secretaris mag niet worden onderschat. "Ik de ‘smeerolie' binnen de club? Daar word ik wel een beetje confuus van. Niet om te slijmen maar we hebben in Ron Jansen ook een hele bekwame voorzitter hoor. Hij zit ook in de Sportraad van Den Haag, een adviesraad. Van Burgemeester Jan van Zanen moest ik hem nog de groeten doen. Het jubileumboek dat hij eerder dit jaar kreeg had hij nog niet uit, maar een paar dagen nadat ik het lintje uit handen van hem kreeg zag ik hem in het Journaal met collega-burgemeesters op bezoek in Amsterdam bij Femke Halsema. Had hij toch mooi een Laakkwartier-mondkapje op. Vond ik wel grappig. Dat oude stadhuis met die prachtige trouwzaal, waar wij het lintje kregen, deed me wel wat hoor. Ik doe trouwens ook nog vrijwilligerswerk in een verzorgingshuis. Als je binnenkomt zitten ze allemaal weer te lachen. En dat doet mij dan weer goed.”
