ACCEPTEREN

We moeten twee weken 's avonds binnen blijven. Uitzonderingen daargelaten. Momenten, dat het meer dan duidelijk wordt. Nederlanders kunnen niet accepteren.

Het woord accepteren kunnen we uit het woordenboek schrappen. Wordt nauwelijks gebruikt. Binnenkort krijg je een foutmelding als je “accepteren” bij Scrabbel of ander woordspel invoert.

Word moe van de 3 “G`s”. Gejank, geklaag, gemekker. Volk slaat bij elke maatregel aan het maatschappelijk muiten. Rot op, belachelijk, kletskoek. Accepteren is uit. We dulden, pikken en slikken niets meer. Schreeuwen stompzinnig: “Weg dictatuur!” Die gestoorde opgefokte houding.

Krijg nu buikloop van dat weeïge, absurde gejengel over twee weekjes `s avonds binnen zitten. Wat kan mij dat schelen. Komen we twee weken niet na het eten buiten. Denk niet, dat ik nu aan de pillen of op een spoedconsult psychotherapie moet. Wow, twee weken `s avond thuis. Zal alvast mijn uitvaartpolis tevoorschijn halen.

Via de media komt de kwetsbaarheid van de natie tot ons. Op journaal een vlotte blonde griet van pakweg 23 jaar. Die zegt: “Ik vrees, dat ik psychisch in de knoop raak!” Om nog even een punt te drukken met: “Mentaal wordt het nu wel heel zwaar”. Meid, meid, hoop, dat je de volgende dag nog haalt.

In de krant verschijnen allerhande tips om ons door deze beproeving te slepen. Dat lees ik gretig. Het illustreert namelijk de ware aard van ons volk. Niets gewend, altijd in de contramine en vanuit de kern ziekelijk ongehoorzaam. Rutte: “Blijf binnen!” Volk: “Hoezo, waarom?”

Beste lezers, wat is nu de essentie van deze twee weken? Snap, dat ze bovenop de afgelopen maanden met beperkingen komt. Maar dan nog. We zijn toch geen pruilende kleuters. Kom nou toch. Doe eens normaal. Het gaat om een paar avonden. Daar hebt u toch geen LOI-cursus: “De muren komen op me af, wat nu” voor nodig?

Schrijnend is wel met het welbevinden van neerslachtige jeugd. Er schijnt zelfs een toename te zijn van pogingen tot zelfdoding. Daar mogen we best even bij stil staan. Gedeprimeerd raken in een welvarend land met legio kansen voor velen. Wat is daar de onderliggende reden van?

Nu worden we geconfronteerd met de symptomen. Nuttiger is het om de oorzaken te herkennen en erkennen. Een jaartje beperkingen kunnen bij geestelijk gezonde jongeren toch nauwelijks leiden tot het uiterste middel van zelfdoding. Dan moet er veel meer aan de hand zijn.

Veel jongeren blijken depressief. En dat (nogmaals) in onze kansrijke maatschappij met zijn vele vangnetten en mogelijkheden. Het lijkt mij een grotere ramp dan die hele corona. Want er is geen vaccinatie tegen. Nu blijkt, dat de sociaal maatschappelijke omgeving van gedeprimeerden een funeste uitwerking dreigt te hebben op hen, die het leven niet langer weten te verdragen. Thuissituatie? Mishandelingen? Pesterijen? Opgefokte wensen van prestatiezieke ouders?

Als corona definitief gevloerd is, blijft die beangstigende mentale crux bestaan. Bedenk dit als u weer huilt en pruilt. Waarover?

Een paar avondjes binnen zitten!