‘Het gezin', 1954, Rudi Rooijackers, Von Geusaustraat 8, Corbulopark bij de speelplaats tegenover basisschool Parachute. (Foto:  Marian Kokshoorn)
‘Het gezin', 1954, Rudi Rooijackers, Von Geusaustraat 8, Corbulopark bij de speelplaats tegenover basisschool Parachute. (Foto: Marian Kokshoorn)

Het gezin op een voetstuk

Actueel 1.200 keer gelezen

De beeldengroep maakt een robuuste indruk. Een staande figuur legt de arm op de schouder van een zittende figuur. Die omarmt weer het middel van een kind. Deze drie-eenheid straalt rotsvaste verbondenheid uit. Door het materiaal, schokbeton, wordt dat versterkt. De titel van dit werk is ‘Het gezin’. In deze tijd kennen we vele soorten gezinnen. Maar bij dit drietal op een sokkel lijken we van doen te hebben met een zogenaamd traditioneel gezin. Dus vader, moeder, kind. 

Tekst: Anne Marie Boorsma

Ik denk dat u in de staande figuur onmiddellijk de vader herkent en in degene die op het bankje zit de moeder. Dat heeft er mee te maken dat oeroude taferelen in uw onderbewuste een belangrijke rol spelen. Hoe modern u ook in het leven staat. Gevaar ligt altijd op de loer. Een echte man weet dat en moet snel in actie kunnen komen. Dat zie je ook aan de kleine stap voorwaarts die onze betonnen vader maakt. Zijn linkerarm houdt hij strak langs het lichaam. Hij staart net als de anderen de verte in. Maar schijn bedriegt, hij staat klaar om in te grijpen als dat nodig is. 

De moeder kan met zo’ n stoere partner aan haar zijde in alle rust haar kroost verzorgen. Sinds mensenheugenis wordt in de kunst het moeder-kind thema verbeeld en verheerlijkt. In de eerste plaats in de religieuze kunst. Ik denk aan de beroemde ‘Brugse Madonna’, rond 1502 gemaakt door Michelangelo. De heilige Jozef zien we daar niet, maar wel bij het bekende thema van ‘De vlucht naar Egypte’ en in de Kerststal ontbreekt hij natuurlijk ook nooit. Het zijn taferelen waarmee iedereen vertrouwd is, ook als u niet religieus bent opgevoed. We hebben hier niet te maken met de heilige familie, maar deze betonnen beeltenis komt wel voort uit een traditie. Maker Rudi Rooijackers laat ons geen details zien.  Man en kind dragen een soort Mao-pak, de moeder een eenvoudige jurk tot over de knie. Je ziet geen plooien, geen verfijnde lichaamsvormen of gelaatstrekken. Het gaat om de weergave van houdingen en gebaren.  

Rudi Rooijackers (1920-1998) groeide vanaf zijn dertiende op in Voorburg. Hij doorliep de Kunstacademie in Den Haag en was assistent van beeldhouwer Albert Termote. Twintig jaar lang werkte hij als docent aan de Haagse Vrije Academie. Hij was onder ander lid van de Voorburgse kunstgroep De Nieuwe Ploeg en de Haagse Kunstkring. Ook in Den Haag staan veel beelden van hem.  

Op een mooie lentedag genieten ouders en kinderen van de zon in de speeltuin waar deze beeldengroep staat. Het is leuk om te zien hoe kinderen op schoot van de betonnen mama klauteren. 

Voor reacties en informatie over (online) cursussen kunstgeschiedenis en lezingen:
www.annemarieboorsma.nl

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant