Rampzalig

Reisden jarenlang “de hele wereld” over. Van hier tot Japan. Amerika, Canada tot Patagonië. Nog veel meer. Eindconclusie luidde altijd, er gaat niets boven Nederland. Organisatie in Holland bleek solide en betrouwbaar. Uitstekend geregeld. Immer ons gevoel bij thuiskomst. Helaas blijkt ons rotsvaste vertrouwen onderhevig aan erosie. Geloof is geslonken. Ons bestel blijkt minder deugdelijk dan het lijkt. Barsten in onze fiducie. Twijfel in van alles. Te gemakkelijk om te roeptoeteren, dat het allemaal eenzijdig de schuld is van jaren Rutte. Ligt vele, vele malen breder. Regeringen en oppositiepartijen faalden tragisch. Al ver voor Rutte. Ben compleet genezen van politiek. Was altijd geïnteresseerd. Vanaf de zijlijn is het makkelijk praten. Klopt. Neemt niet weg, dat we toch wel íets mogen verwachten van hen, die zich facultatief beschikbaar stelden. Niets lijkt meer doortimmerd en steekhoudend. Enkele steekwoorden zeggen u genoeg. Groningen, falende belasting, woningbouw, zorg, onderwijs, discriminatie, toeslagenaffaire, voedselbank, jeugdzorg, vergrijzing, criminaliteit enz. enz! Niemand keek verder dan de eigen regeerperiode. Rampzalig beleid met de perceptie van een doodlopende steeg. Zo werden met de onherroepelijke vergrijzing in zicht bejaardenhuizen verkwanseld, jeugdzorg verprutst, niveau basisscholen verknald en hulpverlening in de breedste zin bedreigd en getreiterd. Betekenis van “de volksvertegenwoordiging”? Laat ik het splitsen. Ze-vertegenwoordigen-het-volk. Explicieter, uitverkorenen handelen in opdracht van degenen, die hen kozen. Wordt dus niet mee bedoeld egotripperij, scheldpartijen, stoten onder de gordel, beledigen en het elkaar afpakken van een lekker bekkende ingestudeerde quote. Bedoeld wordt wél visie tonen om dreigende mankementen te voorkomen. Geen blunders repareren, die jezelf kortzichtig hebt veroorzaakt. Daar kozen we ze niet voor. Belemmert de voortgang. Ontbreekt het aan doeltreffende maatregelen, strategieën en fundamenten om tot oplossingen te komen. Volksvertegenwoordigers zitten gevangen in hun bekrompen ik-wereldje, die niet verder reikt dan stralen bij de interruptiemicrofoon. Opeenvolgende regeringen en Kamers falen al tientallen jaren. Onderwijs werd tijdens jaren `70 verpatst. Gezag was bevlekt en alle vormen van enig fatsoen werden als lachwekkend gezien. Leerkrachten, wijkagenten en huisartsen moest je gewoon bij de voornaam noemen. Dat misplaatste loslaten van enige sociale distantie bleek de basis van doorgeslagen mondigheid en stuitende brutaliteit. Nederland oogt onherkenbaar. Gaat zoveel fout. Maatregelen tonen afschrikwekkende beelden van gebrek aan visie. In welke richting de maatschappij zich beweegt. Men doolt, neemt ad hoc beslissingen en draait die later onbeschaamd terug. Kapot gemaakte onderwijs en zorg smeken nu om collega`s. Zelfs huisartsen staken. Met dank aan beleidsprutsers, die werkend Nederland opzadelden met overbodige administratie en nutteloze decreten. Wij worden vertegenwoordigd door te veel behaagzieke lieden met schaarse inzichten en verkeerde agenda`s. Ze zijn er niet voor ons, maar vertegenwoordigen de eigen ik. Gecompleteerd door zinloze splinterpartijtjes. Met ophitsers, die uitblinken door grote bekken, elkaar afkatten, kleineren. Daarbij overigens zelf niets bijdragen, waar wij iets aan hebben. Interruptieterroristen zoals die Forum beroepsgriezel Gideon van Meieren. Hoe ik ons onfatsoenlijke Nederland nu ondertussen treffend noem?

Laagland!