Oudste inwoner van Voorburg 103 jaar

Voorburg - Het was een speciale dag, afgelopen zondag 20 november. Mevrouw van Ham-Schoemaker werd 103 én is de oudste inwoner van Voorburg. Om deze bijzondere leeftijd te vieren bracht verslaggeefster Naomi een bezoekje en prikte een vorkje mee.

Door Naomi Defoer

Als ik aanbel, doet 'stiefzoon' Wim open en ik overhandig hem een bosje gele rozen. Kort na mij volgt Natasja van de thuiszorg. Mevrouw Van Ham-Schoemaker woont ondanks haar leeftijd nog gewoon thuis. Wim was een collega van de zoon van mevrouw. "Sinds 1977 kom ik regelmatig over de vloer. Toen mijn eigen moeder overleed zei ze: 'Als je een moeder nodig hebt, dan ben ik er voor je', zodoende noemt zij mij stiefzoon." Elke maand brengt hij trouw een bezoekje vanuit Wijchen.

Het is rond twaalven als de visite rustig binnendruppelt. Liefkozend noemt iedereen haar 'oma' en 'mama'. Opgemaakt en wel schuifelt mevrouw Van Ham-Schoemaker even later met haar rollator binnen en zetten wij het 'Lang zal ze leven in.' Ze ziet er feestelijk uit en lacht. Eenzaam is ze niet. Elke dag heeft ze gezelschap en drie dagen per week gaat ze naar de dagbesteding. "Twee weken terug zei ze dat ze gegymd had", zo vertelt Margreet die vrijwilliger bij WOeJ is." Ze vervolgt: "Ze gooien dan met een soort ballon-ballen over." Ook vriendin Nellie (94) is vandaag gekomen. "Ik woon hierboven en ik kaart elke zondag met haar."

Zoon Hendrik komt naast mij zitten; er moet hem iets van het hart. In 2013 ging zijn moeder naar een verzorgingstehuis en werd daar ziek. "Na een week had ze longontsteking en blaasontsteking. Na vier weken revalidatie heb ik alles in werking gesteld om haar naar huis te halen. Ze zat daar ook nog eens tussen de zwaar dementerende ouderen. Toen we thuis kwamen herkende ze alles nog." Maar om dat mogelijk te maken heeft hij wel heel wat geregeld. Hij geeft mij een korte tour door het huis. "Ze krijgt drie keer per dag hulp", hij opent een heuse logeerkamer, "en hier slaapt ook elke avond iemand." Hij noemt Naima, die al twee jaar steun en toeverlaat is van mevrouw van Ham.

Inmiddels voel ik mij meer dan welkom. Ik begrijp waarom iedereen zo content met haar is. Er is flink wat reuring en mevrouw van Ham-Schoemaker wordt van alle kanten verzorgd en geniet met volle teugen. Wat haar grote geheim is, daar kan ze kort over zijn. "Gewoon door blijven ademen." Op de tafel staan twee potten met paarse orchideeën en hyacinten in een donkerpaarse pot en er staan ook nog andere bosjes bloemen met roze en paarse tinten. Ik wijs ernaar met de vraag of het haar lievelingskleur is. "Ja klopt, paars." Voorzichtig neemt ze een hapje van haar favoriete hazelnootgebakje. Dan is het tijd om afscheid te nemen en zwaai ik iedereen gedag.