Sonja Reimerink

Leidschendam-Voorburg - Schoolkinderen van 4 tot 18 jaar waarvan de ouders een minimum inkomen hebben, kunnen bij Leergeld Leidschendam-Voorburg aankloppen voor hulp, bijvoorbeeld voor een fiets of de contributie van de sportclub.

Sonja Reimerink is al 7 jaar vrijwillig intermediair bij deze stichting. Reden genoeg voor coördinator Irene van Dieten om Sonja aan te melden voor de rubriek 'Vrijwilliger In 't Zonnetje.' Ook nu weer mag het Vrijwilligerspunt dankzij Bakker Klink een heerlijke slagroomtaart aanbieden. En dat de taart al jaren wordt aangeboden door Klink, daar kan Sonja- tot mijn grote verrassing- over meepraten. "Jaren geleden ben ik vrijwillig redacteur geweest bij het Vrijwilligerspunt en deed ik het interview. Erg leuk dat ik nu ben voorgedragen voor deze rubriek en aan de andere kant zit."

"Want meedoen is meetellen", licht Sonja toe. "Denk bijv. aan het lid kunnen zijn van de voetbalvereniging. Voor veel kinderen de gewoonste zaak van de wereld, maar waarop bij 'onze' gezinnen het eerst bezuinigd wordt. Dankzij Leergeld kunnen zij, net als hun leeftijdgenootjes, meepraten over de wedstrijd in het weekend. Hoe belangrijk is dat!"

Als intermediair maak je, als er een verzoek is binnengekomen, een afspraak en ga je persoonlijk bij de mensen langs. Tijdens dit bezoek bespreek je de aanvraag en je maakt achteraf een verslag met een advies voor de commissie die kijkt of de vraag gehonoreerd wordt.

Mensen zijn blij met je komst; je komt namelijk iets brengen, is de ervaring van Sonja. De gastvrijheid waarmee ze ontvangen wordt is ontroerend. "Ik voel me soms net Sinterklaas", vertelt Sonja lachend. "En tegelijkertijd is de openheid waarmee mensen hun verhaal doen een meerwaarde van dit vrijwilligerswerk."

"Toen ik begon had ik één huisbezoek per maand; dat is nu regelmatig één per week…Niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat er elf jaar geleden zes kinderen per jaar geholpen werden en dit aantal is gegroeid naar 380!"

Niet alleen het aantal maar ook de achtergrond van de kinderen is in de loop der jaren veranderd. "Er zijn veel vluchtelingengezinnen bijgekomen. Je komt in contact met allerlei culturen. Interessante ontmoetingen waardoor je wereld steeds groter wordt."

Voordat ze twee jaar geleden met pensioen ging, heeft Sonja gewerkt bij Jeugdformaat, een organisatie die zicht richt op kinderen en hun ouders als zij het op eigen kracht even niet meer redden. "Ik werkte op de administratie en hoorde de verhalen van mijn collega's. Dit vond ik zo boeiend dat ik bewust intermediair geworden ben en nu zelf de verhalen hoor."

Sonja is zich bewust van de (voor)oordelen die er bestaan rond armoede. "Men vergeet dan, dat het jou ook zomaar kan overkomen." Collega-intermediair Eline, die ook bij het interview aanwezig is, knikt instemmend: "Dan moet ik altijd denken aan een alleenstaande moeder, waar ik laatst was. Zij werkt heel hard maar heeft – door verkeerde keuzes in het verleden - grote schulden. Zij moet rondkomen van 60 euro per week." Sonja vult aan: "Ik ben wel eens bij mensen geweest waarbij hun enige bezit het vloerkleed op de grond was. Dat is heel confronterend."

Het verbaast me dat Sonja nog tijd heeft voor haar grote hobby: bridgen. Want naast intermediair is zij ook schuldhulpmaatje en bovendien vrijwilliger bij Stichting Haagse Levensboeken. Dat haar passie schrijven is, wordt me duidelijk als zij stralend over dit bijzondere vrijwilligerswerk vertelt: "Een oudere deelt met mij zijn of haar levensverhaal. Heerlijk om naar al deze verhalen te luisteren. Ik schrijf het verhaal op en zo ontstaat er een mooi aandenken aan deze persoon. Laatst was de betrokken persoon helaas overleden voordat het boek af was. Wel heel mooi is dan dat ik de nabestaanden het levensverhaal van hun dierbare kan overhandigen."

Vrijwilligers zetten zich vaak op meerdere fronten in. Ook nu weer ben ik onder de indruk wat vrijwilligers kunnen betekenen voor een ander: de taart voor Sonja is meer dan verdiend! (L v.d. E.).