COLUMN: CAMUZ, LAATSTE AKTE

Hoe gaat dat? Hoe begint zo'n zaterdag 11 augustus voor een wethouder? Is hij iets vroeger wakker dan normaal. Draaien, plasje doen, terug en weer draaien. Dan maar opstaan. Douche, aankleden en ontbijten, terwijl de maag al gevuld lijkt. Geen trek. Zenuwen. Zou dit het scenario bij de man zijn?

Door Ronald Lamping

Of sla ik de plank volledig mis? Totaal op het verkeerde spoor. Gaat het allemaal precies andersom. Lekker onder de wol, kusje voor het vrouwtje, beetje stout dromen en gezond weer op. Een copieus ontbijt en opgewekt naar het Damplein. Is dit het te verwachten draaiboek. Dat zou niet best zijn.

Zaterdag is het D-Day voor Camuz. Zou het D-Day kúnnen zijn. Dan gaat de organisatie handtekeningen overleggen, waaruit blijkt, dat het bestaan van dit gezellige theater breed gedragen wordt door de burger. Het theater, dat een aangenaam complement vormt voor het centrum. Zeer velen zien het behoud wel zitten. En daar wringt nou net de schoen.

Terug naar het begin van dit stukje. Wie komt die handtekeningen ophalen? En, vooral, hoe is de grondhouding? Nonchalant of betrokken. Eerlijk of geslepen? Open of sluw? Het zou de wethouder van kunst en cultuur moeten zijn. De duizenden handtekeningen kunnen niet afgehaald worden door een derderangs prikklok ambtenaartje. (“Theo, ga jij toevallig zaterdag nog richting Damplein? Ja? Neem dan meteen even die handtekeningen mee!”) Dat is kiezersbedrog en zou aantonen, dat de beloftes uit de verkiezingstijd loze, holle kreten waren.

Ik weet niet wie er komt. Het zou natuurlijk de heer van Ostaijen moeten zijn. Hij gaat over kunst en cultuur. En is hij op vakantie, dan een collega, als VVD centrum wethouder Houtzager. VVD, de partij , die zegt: “We moeten plannen mét de burger ontwikkelen!” (..) In ieder geval moet er geen ambtenaar komen, die 40 jaren lang met hetzelfde broodtrommeltje op het werk verscheen. Daarin drie boterhammen met pindakaas, boterhammenworst en een witte boterham met hagelslag. Kunstminnende, betrokken burgers scheep je niet af met stoffige kantoorklerk of klassieke inktkoelie.

Wethouder van Ostaijen zou niet rustig moeten slapen. Hij zou in bed moeten draaien, zoals ik boven beschreef. Op van de zenuwen. Waarom? Omdat deze kunst en cultuur wethouder letterlijk heeft gezegd: “Ik wil eerlijk, transparant zorgen voor draagvlak! Dát vind ik belangrijk, daar sta ik voor!” Nogmaals, dit zijn precies (!) zíjn woorden. Uit zijn mond. Zorgen voor draagvlak. Nou, beste wethouder, daar zijn dan de handtekeningen, die voor dat draagvlak zorg dragen. Tot uw dienst!

Zou hij zich die woorden kunnen herinneren? Ik heb het bewijs in handen en heb er geen punt of komma aan veranderd. Draagvlak, dáár gaat de wethouder van cultuur voor. Zijn speerpunt. Het is niet genoeg om in verkiezingstijd met ballonnetjes rond te lopen om de potentiële kiezer te paaien. Om op bejaarden beslag te leggen met een oliebol rond december. Een politicus hoort zich aan zijn woord te houden. Er voor strijden, ook bij coalitie besprekingen. Vechten voor jouw kiezers!

Oh ja, de PvdA had het nog over: “Voldoende faciliteiten voor verenigingen, kunstenaars en musici in onze gemeente”. Ik herinner ze er maar even aan. Gratis, graag gedaan. De laatste akte! Er moet gekozen worden. Gaan we een nieuw centrum opbouwen en tegelijk weer afbreken? We gaan het merken op zaterdag 11 augustus op het Damplein. Horen, wat de beloftes werkelijk waard zijn. Of..

Of, dat het allemaal komedie was!