BLOG - Ploeg Rijnland roeide 100 km

Sinds haar 100-jarig bestaan, 38 jaar geleden organiseert de Delfste Studenten Roeivereniging "Laga" jaarlijks een wedstrijd/prestatietocht van 100 kilometer op één dag. Aan dit evenement nemen meer dan 100 ploegen deel. Een kwart daarvan haalt de eindstreep niet!

“Lees dit niet......als je geen 100 kilometer op één dag wilt roeien. Nu niet en nooit niet. Mij niet gezien! Ondanks deze waarschuwing zagen we woensdag 29 mei onder grijs en grauw voortjagende wolken, tussen torenhoge golven een klein soort vliegkampschip. Soms haken de uitleggers met daarin de riemen in de golven en zijn meters hoge fonteinen het gevolg. Desalniettemin vordert het schip richting rustiger water.”

“Her en der zijn andere ploegen in de problemen, maar de dubbelacht (acht roeiers met ieder twee riemen en een stuurman) van de RV Rijnland, weet ongeschonden de Ringvaart te bereiken, maar dan begint het te regenen. Twee uur lang. Ondertussen verslindt de ploeg kilometer na kilometer en als bij Halfweg de regen is opgehouden en we even stoppen om droge kleren aan te trekken is dat in de zuigende modder. Als de boot weer wegvaart heeft de modder zijn werk gedaan en integreert in de soppende kledingstukken, stroopwafels, afval en flessen met sportdrank.”

“Er is ook goed nieuws. De ploeg heeft soep en loftuitingen gekregen van de begeleiding, de stemming is opperbest en als dan de wind ook nog draait van 'mee' naar 'mee' kan het helemaal niet meer stuk. Neen, ondanks de rotsooi aan boord is iedereen tevreden. We liggen op schema, er zijn geen lichamelijke klachten en de 'beplating' om de golven te weren heeft goed gefunctioneerd. We stomen weer op. Na de stuurmanskunst op toerbeurt van Job, Jan en Nico is Joost aan de beurt. Hij stuurt niet voor het eerst, maar bijzonder is wel het natte pak, ondanks de aangetrokken droge kleren.”

“Als de ploeg rond 16.00 uur de RV Rijnland bereikt, aldaar opgewacht door een uitgelaten, ja zelfs uitzinnige menigte, kan stuurman Joost, alleen zijn tong nog bewegen. De rest is vastgevroren, verkrampt of valt niet aan te sturen. Langzaam komt er weer leven als de weg naar de kleedkamer wordt opgezocht en hij rabiaat droge sokken probeert te vinden in de mand met gevonden kleding'. Dat lukt en met twee verschillende, maar droge exemplaren wordt de boot weer opgezocht en is Rien aan de beurt te 'vernikkelen' aan het stuur.”

“Dan doet de trainingsarbeid zijn werk. De ploeg is weer opgeleukt door het aanwezige publiek. Bootsman Barend heeft het vliegdek verwijderd (niet meer nodig) en met nieuwe goede zin en droge sokken gaat het naar Leidschendam, waar we een goed half uur later arriveren. Daar wordt de boot over de sluis getild en niet beter te weten wat te doen varen we maar weer verder. Twaalf kilometer: Leidschendam uit, Voorburg in, Rijswijk in en dan naar Delft op een uitgestorven Vliet. Dat is het voordeel van er de vaart in houden. Je komt steeds meer in de kop van het veld en al die krakkemikkige studentenploegen zijn ver achter gebleven om uren later in de invallende duisternis en in de verre verte het silhouet van de stad Delft te zien liggen.”

“Niet zo de Rijnland-ploeg, die weet er strak de vaart in te houden, heeft Delft bereikt, wordt toegejuicht bij roeivereniging DDS, passeert het gebouw van de studentenroeivereniging Laga en perst rond 18.15 uur op de laatste paar honderd meter er een eindsprint uit, waar nog jaren later in Delft over gesproken wordt. Het doel is bereikt. We omhelzen elkaar, zeggen dat het weinig voorstelde en haasten ons de boot uit elkaar te halen in de neerklaterende regen. Het moet natuurlijk niet al te leuk worden. Negen uur en zeven minuten dolle pret is meer dan genoeg!!”

Joost Paijmans

RV Rijnland