Column: GÊNE

Zit bijna dagelijks op een terras aan de sluis. Kopje koffie, wat keuvelen met vriend, vrouw of dochter. Af en toe met twee van de drie. Soms volgt er een lunch. Dat is zo`n beetje mijn leven van nu, buiten de vakanties. Kan slechter.

In die sluis passeert de doorsnee van de bevolking. Een bus Japanners zou er een attractie aan hebben. Als touroperator zou ik de Keukenhof mijden en afreizen naar Leidschendam. ‘Man bijt hond’ toont al jaren ons rariteitenkabinet. TV kan uit! Neem plaats op het terras bij de sluis en wacht tot toneelmeester Jan de brug opent als het doek op het podium van het Veur Theater

Soms zijn we verbijsterd. Weinig mensen op de boten hebben last van gêne. De tattoos vliegen laag over. Moet iemand zelf weten, vriend! Mee eens. Maar toch! Er lijkt geen drempel meer bestaan. Men pronkt en flaneert  als Marilyn Monroe in haar toptijd.

Eén bezwaar. Wat paradeert ìs geen Monroe. Het heeft allemaal twee ogen, een neus en twee oren. Daar houdt de gelijkenis mee op. Het blijkt een armada van slagschepen. Niet de boten zelf, maar wat er op staat, ligt, suddert, bakt en braadt.

Ook als je een tattoo wilt, moet je dat vooral doen. Maar soms schud ik het hoofd. Zoals bij de man, die in een vlaag van waanzin, ooit John de Wolf op zijn rug liet zetten. Dat begrijp ik dan weer niet.

Moet je zo`n jongen niet waarschuwen en behoeden voor wat hij van plan is? Moet er geen wet komen, die iemand verplicht drie weken bedenktijd te nemen? Een second opinion, omdat het de euthanasie van het ongerepte lijf betreft?

Zo`n de Wolf fan wordt hopelijk ook tachtig. Krijgt wellicht thuiszorg. Begrijpt u? Het ijverige verpleegstertje, dat de rimpelige rug moet poetsen en voor zich de verlopen kop van John de Wolf ziet opdoemen? De strak getekende kop verworden tot een met puisten opgesierd restant met hangwangen, reumatiek rond de neus en een hernia bij de kin. De zorg heeft het al zo zwaar.

In de sluis komt een bonte diversiteit aan kleinkunst langs. Dat is niet alles. Vaak is er sprake van een lokale zonsverduistering op het moment, dat een plezierboot aanmeert. Nederlands welvaren met kilo`s overtollig vet doet Leidschendam aan. Geen Vlietdagen, maar Vetdagen! Ook dat moet men zelf weten. Wil je door het leven gaan als kiloknaller of hangbuikzwijntje; mij om het even. Al stellen ze hun lichaam ter beschikking voor een portie babi pangang.

Maar is het te veel gevraagd om voor het sluizen even een shirt aan te trekken? Moet er geen bord komen met: "Vetvrije zone!" Mensen eten of genieten van drankje of ijsje. Heb het vaak ondervonden. Neem je net een hap, legt er op een meter afstand een dikke darm aan.

Geen discriminatie. Maar is een beetje begrip niet op zijn plaats? Doe even iets aan. Camoufleer de feiten. Gedraag je als gast in een dorp. Mooi niet! Het blijkt dag in, dag uit een parade van schaamteloze vogels, zwart geld bankiers en ereleden van de tattoo- en oorbellenclub.

Over schaamte en boten gesproken. Nog even over die narigheid in Vinkenveen. Sloep overvaren en twee vrienden op slag dood. De man aan het roer van de andere boot had het nauwelijks gemerkt. Hij mekkert: "Ik dacht, dat we een boomstam raakten!"

Je ziet dus niet, dat je een grote sloep met daarin vier volwassenen, raakt. Hij had inderdaad drie keer de toegestane hoeveelheid gedronken, voer te hard en zonder licht. Daarbij zag de politie op facebook zijn voorkeur voor waaghalzerij en snelheid. Stomme eikel. Hij weet het nu! Wat?

Al is de leugen nog zo snel, facebook achterhaalt hem wel!