FRANK 'HOOGVLIET'

Pas het nostalgisch boek 'de Weemoedjaren' van Hans van Bree gelezen. Dagelijks leven in de jaren 50 en 60. Gaf ook een exemplaar cadeau aan een prille tachtiger voor een retourticket naar 'het tuinpad van mijn vader'

De jaren, waarin men dacht, dat kinderen het beter zouden krijgen dan ouders. Of, zoals van Bree noteerde: "Iedereen deelde in de welvaart en de verzorgingsstaat was nog betaalbaar. Naar ouders werd geluisterd, er was ontzag voor oom agent en de leraar hield orde in de klas".

Tijd van den Uyl, die na olie-ellende wist: "Het wordt nooit meer zoals het was!"

Prachtige prenten, die ons meevoeren naar die tijd. Alleen de voorkant al. Vader met pijp en lik Brylcreem, die de krant leest, moeder stijf in het kapsel met een kopje thee. Kinderen spelen. Niet prematuur herniarijp onderuit met iPad, maar op de grond met echt speelgoed.

De Weemoedjaren, een must voor ouderen onder de Kerstboom. Voor verzorgings -en verpleeghuizen dé ideale 'herkent-u-deze-nog-therapie'. (Nee, ik heb géén aandelen).

We zien de kleine kruidenier, de grutter. Met toonbank, weegschaal en sluw geijkte tegengewichten. Bedompte nering, waar je koffiebonen liet malen en er een blikje Buisman bij kocht.

Lucifers van Grutto, snoepje van de week bij de Gruyter, Sunlight zeep en een Hofnar sigaartje voor opa.

Nee, dan nu! Veel medewerkers zijn van goede wil. Toch vaak irritatie, omdat ze niet in het magazijn willen kijken ("Nee, het is op"), staan te kleppen ("Kom zo bij u") of te weinig weten ("Geen idee"). Vraag ook nooit of je er 20 cent bij zal doen. Dan slaat alles op tilt, schuurt de caissière tegen een burn-out aan en begint ze in paniek te denken aan een voltooid leven.

Dan Frank! Frank? Ja, gebrilde Frank van de Hoogvliet bij het Damplein. Zo`n medewerker vind je nog maar zelden. Frank houdt zich meestal op bij de kassa. Frank werkt niet bij Hoogvliet, hij ís Hoogvliet. Vrolijk, attent en behulpzaam.

Frank is van de oude stempel, hij kan zo in het boek de Weemoedjaren. Als het pijpenstelen regent en jij er door moet, jubelt Frank: "Nog een fijn weekend!"

Frank kent zijn klanten, maakt praatjes en straalt een brok optimisme uit. Hij lijkt geen slechte dag te hebben. Komt fluitend, gaat fluitend. In het voorbij gaan doet hij bij ouderen ook nog iets aan hun geïsoleerde leven: "Alles goed met u? Kan ik u helpen?" Dat is dus Frank, die waarschijnlijk in een Hoogvliet pyjama slaapt onder een Hoogvliet dekbed en havermout eet van het huismerk.

Zo`n medewerker, als uithangbord en reclame voor je zaak. Moet je koesteren. Als de tandenstokers op zijn, zou Frank zo voor je naar Noorwegen reizen en handmatig een boom kappen om met zijn 86-delige gereedschapsset een gros tandenstokers voor je te knutselen. Dat is Frank van Hoogvliet. Hopelijk blijft hij nog een tijd in deze supermarkt rondlopen.

Frank, spil van kruidenier Hoogvliet.

Met recht een super-man!