De bevrijding!

Voorburg - Mensen die de bevrijding hebben meegemaakt, hoor je praten over de grote vreugde die er heerste op de straten en pleinen. Eindelijk was het zover en kon de rood-wit-blauwe vlag weer worden gehesen en feestelijk wapperen in de wind. Jean Thierry (1932) zag als 13-jarige jongen de colonne bevrijders van verre aankomen! (aflevering 36).

Door F.J.A.M. van der Helm

Waarom is die Duitse soldaat nu eigenlijk neergeschoten op de Prinses Mariannelaan ter hoogte van de Fonteynenburglaan? Het moet in het begin van de oorlog zijn geweest en de fietsende soldaat werd ingehaald door een andere man op de fiets, die een pistool tevoorschijn haalde en de Duitser doodschoot. Als kind blijft je dat bij; iedereen sprak erover, maar het waarom is Jean nooit te weten gekomen. Als kind kende je geen angst en op de enkele razzia's na, zag je weinig intimiderende Duitse soldaten in de Voorburgse straten.

Rijswijkseweg
Zijn ouders luisterden naar de illegale radio en waren aardig op de hoogte van de opmars van de bevrijders. De bevolking van Voorburg en ook Stompwijk en Leidschendam haalde een zucht van verlichting toen bekend werd dat de Canadezen en Engelsen vanuit Rotterdam naar Den Haag kwamen. Massaal stonden de mensen langs de Rijswijkseweg om de bevrijders te begroeten. Jean Thierry was erbij met zijn vriendjes Ton Dolieslager, Wim Jochum, Klaas Burger en nog vele anderen. Het was een gigantische, schreeuwende en hossende mensenmassa, die door het dolle heen was.

Soldaten deelden gratis sigaretten en chocolade uit. De jonge meiden uit de buurt stonden voorop en sommigen kregen de kans om in een Jeep mee te rijden. De dames waren erg in trek bij de bevrijders en menigeen kreeg na negen maanden een serieus geschenk…. De wereld stond op zijn kop. Spontaan werd er uitbundig gefeest en gedanst in de zomer van 1945. Geleidelijk werd het werk hervat en beperkten de feesten zich tot de avond en het weekeinde. Het normale leven kreeg langzamerhand weer zijn dagelijkse loop.

Met de N.S.B.-ers liep het minder goed af. Wie enigszins de schijn tegen zich had gehad werd door het gepeupel te grazen genomen en publiekelijk afgestraft. Zo was dat ook met Jan de Groot uit de Hadrianastraat het geval. De man was een gewoon N.S.B.-er, wat propaganda, wat rammelen met de collectebus voor de Winterhulp, maar geen extreme dingen. Als kind leerde je het gezin tijdens de oorlog te negeren.

De hooghartige dochter was wellicht een irritante meid, maar een moffenmeid is ze echt niet geweest. En toch werd ze bij de bevrijding door enkele pocherige buurtgenoten met veel kabaal hardhandig uit huis gesleept en op de straat kaalgeschoren. Ze werd vernederd en bespot. De familie werd met andere N.S.B.-ers voor onderzoek geïnterneerd in het kamp Duindorp bij Scheveningen. Ze hebben het nooit meer aangedurfd om naar Voorburg terug te komen.

Reacties naar: helmhuis@ziggo.nl.