COLUMN: PLATAAN

Waar je ook kijkt en wat je ook doet, alle beslissingen lopen via commissies, managers en rest hotemetoten, die je gratis krijgt als bijvangst. Ik heb in ontelbare vergaderingen gezeten. Als toeschouwer, lid of voorzitter. Veel gekeuvel, koffie, maar te sporadisch doelmatig of efficiënt.

Door Ronald Lamping

Dat kun je mij als voorzitter aanrekenen. Ik steek de hand graag in een boezem. Zelfs die van mezelf. Toch voel ik me niet zo schuldig. Recht op het doel af en zonder omwegen. Op mijn lijf geschreven. Daar moest het gezelschap dan wel rijp voor zijn. Goed vergaderen is niet een ieder gegeven. Een voormalig directeur van Philips schreef ooit in zijn biografie: “Goede vergaderingen duren nooit langer dan een half uur. Daarna ebt alle aandacht weg!”

Dat brengt me op het volgende. Is er vergaderd over de boom, die binnenkort geplant gaat worden op het Damplein? Het zal u nauwelijks interesseren. Het is zomaar een voorbeeld. Hoe is het besluit gevallen? Een verhitte discussie of een hamerstuk? Passeerde er een vaag fotootje of was er weer eens sprake van zo'n gelikt, totaal overbodig PowerPoint spektakel? Ik zou het antwoord niet weten.

Ik mag hopen, dat er ervaren mensen bij betrokken waren. Mensen met verstand van flora. Lieden met groene vingers, groen bloed en een groen denkend brein. Ik zie ze al zitten. Er moet een boom worden uitgezocht. Terecht, want dit zal het mooie plein zeker extra verfraaien. Er zijn duizenden soorten. Wikken en wegen. Voor –en nadelen. Nachtje over slapen en verder met de boom rendez-vous. Tenslotte volgt uit al deze expertise en vakkennis een waterdicht besluit over een boom. Tóch?

Het besluit luidde als volgt: “Platanus x acerifolia”! Dat weet u dan ook weer. Een plataan. De boom is 35 jaar oud. Medewerkers van de gemeente, het projectbureau en het stedenbouwkundig bureau hebben deze boom geselecteerd. Dat is een hoop vakkennis bijeen. Alle vertrouwen dus, of…?

Ik wil er geen bommetje onder leggen, maar ik wil er toch nog iets aan toevoegen. Misschien onterecht, want ik zie niet eens het verschil tussen een zonnebloem en een brandnetel. Maar ik heb toch een vraagje aan al die betrokken deskundigen. Was het niet zo, dat deze boom een niet gering risico met zich meebrengt? Dat de haren van de jonge bladeren en vruchten ernstige allergische reacties kunnen opwekken bij mensen? Dat de slijmvliezen kunnen worden aangetast en dat er serieuze ontstekingen kunnen ontstaan aan de ademhalingsorganen. Is zoiets besproken?

Wisten de dames en heren, dat de boom in sommige landen streng verboden is op plaatsen waar zich kinderen ophouden. Bij scholen en speelplaatsen bijvoorbeeld. Ik vraag me dat dan weer af. Hebben al deze deskundigen het gehad over irritaties en de onverdraaglijke jeuk, die de plataan kan veroorzaken? Is deze kennis van tafel geveegd of had men meer aandacht voor de zo gezellig geserveerde rondo's, pennywafels en reuze stroopwafels? (“Ik graag een stroopwafel, hoef ik thuis niet meer te koken”) Dat weet je dan weer niet.

In de lente gaan de haartjes “spoken”. Net op het moment, dat men óp het Damplein of op een van de terrassen gezellig wil gaan zitten bijkleuren. Is zo'n boom dan verstandig? Niemand zal er aan dood gaan, maar ik ken genoeg mensen, die ziek, zwak en misselijk zijn in de tijd, dat allerhande “pluisjes” gaan vliegen. In de tijd, dat hooikoorts en alle aanverwante kwalen gaan opspelen. Is daar bij die keuze nog over gepraat? Is het weggemoffeld of kwam het zelfs niet ter sprake? Nog erger, wist men dit wel? Was die kennis aanwezig?

Afwachten. Hopelijk valt het mee, al lijkt het allemaal heel klungelig en dom. Een plein, dat mensen moet lokken en dan zet je er een boom neer, die juist mensen kan wegjagen. Te somber? Geen idee. De verantwoordelijken hadden, hoe dan ook, attenter moeten zijn, of zoals u wilt:

Je hoeft niet aan een boom te hangen om een eikel te zijn!