‘Prinses Marianne (1983) van Marian Gobius in de tuin van de Oude Kerk aan de Herenstraat te Voorburg (foto: Marian Kokshoorn).
‘Prinses Marianne (1983) van Marian Gobius in de tuin van de Oude Kerk aan de Herenstraat te Voorburg (foto: Marian Kokshoorn).
Historisch leven langs de Vliet

Een geëmancipeerde Prinses Marianne

Cultuur 1.139 keer gelezen

Voorburg - Ze ziet eruit als in een sprookje. De rok en de mouwen zijn wijd geplooid, het lijfje zit strak. Langs de gebogen armen en de heupen is een sjaal gedrapeerd. Heel charmant. Haar uitstraling is bijzonder liefelijk. Maar sprookjesachtig was het leven van deze Prinses Marianne bepaald niet. 

Door Anne Marie Boorsma

Het bronzen beeld staat in de tuin voor de Oude Kerk. Hier ging de prinses elke zondag naar toe. In haar linkerhand heeft ze een Bijbel. Er zit beweging in het beeld. Marianne wandelt. Je ziet nog net de contouren van een been dat naar voren stapt. Een stukje voet komt onder haar jurk vandaan. Ook in het aantrekkelijk gezicht zit beweging. Het hoofd houdt ze iets schuin, de mond is een beetje open. Haar ogen kijken intens. Ze zegt iets. De rechterhand lijken haar woorden te onderstrepen. 

Prinses Marianne (1810-1883) was de dochter van de latere koning Willem I en Wilhelmina van Pruisen. Eenmaal op huwbare leeftijd had ze vele prinselijke aanbidders. Ze verloofde zich met een Zweedse prins, maar die verbintenis werd om politieke redenen verbroken. Vervolgens werd ze gekoppeld aan haar volle neef Prins Albrecht. Hij was een losbol en bleef een losbol, ook tijdens hun huwelijk. 

Marianne kreeg schoon genoeg van Albrecht en in 1844 scheidden ze van tafel en bed. Zonder haar kinderen verhuisde de prinses naar Voorburg en kocht buitenplaats Rusthof. Ook werd ze smoorverliefd op een getrouwde lakei, Johannes van Rossum, met wie ze ging samenwonen. Diens officiële echtgenote, Toos Keijzer, kreeg ook een functie in de hofhouding. Toen er een liefdesbaby werd geboren, voedde Marianne hem zelf op. In hoge kringen was dat zeer ongebruikelijk. De prinses werd het zwarte schaap van de Oranjes. Wat moet dat allemaal veel pijn gedaan hebben. 

Toch werd zij een rijke vrouw door de erfenis van haar vader, die stierf in 1843. Ze kocht kunst en deed aan liefdadigheid. Ze steunde de plaatselijke middenstand en hielp bij de financiering van een nieuw gemeentehuis en pastorie. Ze schonk de kerk een orgel. 

Haar bronzen beeltenis is in 1983 gemaakt door de succesvolle Voorburgse beeldhouwster Marian Gobius. Zij doorliep de academies in Amsterdam en Parijs. In onze gemeente vind je veel werken van haar in de openbare ruimte.

Prinses Marianne koos voor vrijheid en echte liefde. Ze had lak aan de mores van de Oranjes. In onze gemeente is ze altijd erg geliefd geweest. Dat pleit voor de Voorburgenaar vind ik. In 1907 werd voor het eerst ‘Freule Julie’, opgevoerd, een toneelstuk van de Zweedse schrijver August Strindberg, over de intieme relatie van een freule met haar knecht. Toen een zeer vernieuwend thema. Wij hadden onze Marianne. Dat was geen toneelstuk, dat was echt.

Zie www.annemarieboorsma.nl voor reacties en info over cursussen kunstgeschiedenis en lezingen.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant