De sprookjesvijver

Leidschendam - In de vijver staat een beeld van roestvrij staal dat lijkt op een torenachtige vogelkooi. Tegelijkertijd doen pilaren en bogen denken aan die van kathedralen. Een koperen bal drijft in het bouwsel en er bovenop staat een sleutel van koper. Je voelt dat hier een verhaal achter schuilt.

Door Anne Marie Boorsma

Mensen bouwen sinds mensenheugenis graag de lucht in. Vaak om praktische redenen. Denk aan watertorens, uitkijktorens of verdedigingstorens. Soms zijn de constructies gewoon decoratief en accentueren ze bijvoorbeeld een ingangspartij. Ooit waren ze ook statusverhogend. De torens bij de Florentijnse palazzo ’s die rijke families in de Renaissance lieten bouwen bijvoorbeeld. Hoe hoger, hoe rijker en voornamer de bewoners. Ook kerktorens zijn symbolen van macht en aanzien.

De makers van dit kunstwerk, Loes Heebink en Shlomo Schwartzberg lieten zich inspireren door de vele torentjes en paviljoenachtige gebouwtjes in Leidschendam toen ze de opdracht kregen een kunstwerk te maken voor de wijk Rietvink. Vooral van de aanwezige vijver waren ze onder de indruk. Al associërend zagen ze overeenkomsten tussen de plattegrond van deze waterpartij en die van kathedralen met hun ronde vormen en zijbeuken. Bovendien legden ze verbanden met hofvijvers in sprookjes.

Eén sprookje trof hen daarbij in het bijzonder. Dat van de ‘Wildeman’. Het gaat om een eeuwenoude vertelling die vele versies kent. Onder andere die van de gebroeders Grimm (IJzeren Hans). De kunstenaars kozen voor de versie waarbij de Wildeman leeft op de bodem van de vijver. De arme man wordt door de koning opgesloten in een kooi en op een dag rolt de gouden bal van het koningszoontje per ongeluk de kooi in. De Wildeman wil de bal alleen teruggeven op voorwaarde dat het prinsje de sleutel van zijn ouders onder hun hoofdkussen vandaan steelt. Na enige aarzeling doet het koningskind dat. Vervolgens trekt de Wildeman met het kind op zijn schouders de wijde wereld in. Het is een sprookje dat bol staat van de symboliek, over verlangen, zucht naar vrijheid en volwassenwording. 

Heebink volgde de Academie voor Beeldende Vorming Amersfoort. Ze is zeer veelzijdig. Naast ruimtelijke objecten maakt ze ook foto’s, films en video’s. Ze werkte tot 2000 nauw samen met Schwartzberg.

De twee bankjes bij de vijver, uitgevoerd in terrazzo en bollen van staal, zijn ook ontworpen door Heebink en Schwartzberg. Deze hebben dezelfde gebogen vorm als het appartementencomplex eromheen. Zo vormen kunstwerken, woningen, vijver en groen een mooie sprookjesachtige eenheid. 

Voor reacties en info over cursussen kunstgeschiedenis: www.annemarieboorsma.nl.