Jongen met vogel

Voorburg - De jongen heeft zijn hoofd naar opzij gedraaid. Daar zit een vogeltje op zijn hand. De twee kopjes raken elkaar. Het vogeltje heeft zijn vleugeltjes gespreid. Hij kan zo wegvliegen als hij wil, maar doet dat niet. We kijken naar een intiem moment tussen mens en dier.

Door Anne Marie Boorsma

Het gaat hier om een puberjongen, die onlangs door een groeispurt uit zijn broek is gegroeid. Die is te kort en te strak. Ook de mouwen van zijn trui met rommelig grote kraag zijn te kort. Op school zou hij zich doodschamen, maar hier maakt het niet uit. Hij voelt zich op zijn gemak. Met zijn blote voeten in het park staat hij gewoon ontspannen zichzelf te wezen. Met zijn uiterlijk is hij even niet bezig en al helemaal niet met zijn medemens. Hij is alleen maar met zijn vogel. De half geloken ogen wijzen daarop, maar ook zijn houding. Kijk maar hoe hij zijn linkerarm houdt. Het lijkt erop dat de vogel en de jongen een geheim delen. Iets waar volwassenen toch niets van begrijpen.

Want voor pubers zijn volwassenen onbegrijpelijke en vijandige wezens. Moeders bijvoorbeeld, die je aansporen huiswerk te maken, vaders van wie je je kamer moet opruimen. Om maar te zwijgen over nare docenten die vragen of je je boek nu wel bij je hebt. Maar gelukkig zijn er dieren. Voor hen hoeft er helemaal niets. Het is heerlijk om je als jongmens aan dieren te spiegelen. 

In de kunsten komen nogal eens kinderen voor die een vogeltje vasthouden. Ze waren vaak bedoeld als kinderspeelgoed. Ik denk bijvoorbeeld aan een werk van Peter Paul Rubens uit 1616. Daar is het een kleine krullenbol die een vogeltje aan een lijntje houdt. Best zielig. In 1901 schilderde Pablo Picasso een kindje met in de handjes een duifje. Picasso was dol op duiven. Hij schilderde ook veel vredesduiven. Niet voor niets noemde de beroemde Spaanse kunstenaar zijn dochter ‘Paloma’, wat in het Spaans duif betekent.

Dit aantrekkelijke beeld is gemaakt door de beeldhouwster Annelies de Jong (Leidschendam 1951). Tussen 1970 en 1976 studeerde ze aan de Academie van Beeldende kunsten in Rotterdam studierichting plastische vormgeving en daarna aan de academie van Warschau, Polen. Sinds 1981 woont ze in Groningen. Ze maakt plastieken en reliëfs voornamelijk in brons, maar soms ook in hout en steen. Het mensbeeld staat voor haar centraal.

Ons jongetje van brons in het park is ongeveer de helft zo klein als eentje van vlees en bloed. Dat verhoogt zijn kwetsbare uiterlijk. Net zo kwetsbaar als het vogeltje in zijn hand.

Voor reacties en informatie over (online) cursussen kunstgeschiedenis www.annemarieboorsma.nl.