Ode aan fietsende moeders

Voorburg - “Voordat je weg bent…” moeder Brigitte Kaandorp jaren geleden wanhopig uit tijdens haar conference. Ze doelde op het gestuntel met haar peuter en het voorzitje op haar fiets. Toen het kleintje eindelijk zat, kon ze van vooraf aan beginnen, want de luier was ondertussen ernstig aan vervanging toe...

Door Anne Marie Boorsma

Ik moest aan Kaandorps moederleed denken toen ik het beeld 'Singing in the rain' van de Voorburgse beeldhouwer Frans Kokshoorn zag. Een fier rechtop fietsende moeder op een omafiets met voorop en achterop een kind. Een drie-eenheid van opvallend dunne bronzen figuren. De achterste is al groot, die redde zichzelf, het kleintje voorop heeft vast ook voor moederlijk gestuntel gezorgd. Maar hoe dan ook, het leed is geleden, het kroost zit. En dan gaat het regenen en heel erg waaien. Geen paniek, alle drie hebben ze hun parapluutjes opgezet. Sterker, hun hoofden zijn parapluutjes geworden. In de beeldende kunst kan alles. En ook al zie je geen hoofden, ze zingen, want dat is de titel van dit beeld. Het gaat om de blijmoedige eensgezindheid waarmee dit drietal de weg naar school, opvang en kantoor voortzet. Door weer en wind. Wat er ook gebeurt.

Het achterste meisje houdt moeders jas stevig vast. De jongste wordt veilig omsloten door mama’s armen. Haar kleine handje rust op mama’s arm. Maar wat doet ze met dat andere handje? Ze steekt haar wijsvinger uit. Beer vergeten? Vieze luier? Moet de oude generatie rechtsomkeert maken? Het is een tamelijk dwingende vinger. Maar moeder trekt haar eigen plan en fietst gewoon door. Dat vergt alertheid in dit drukke verkeer. Er zijn ook ouders die de kids met de auto brengen, maar Kokshoorns moeder is van het fietsende soort.

Aan de Vondelstraat in Den Haag staat Kokshoorns mannelijke variant van dit beeld. Een fietsende vader met alleen achterop een kind. Ook hier parapluutjes als hoofdjes. Het moet daar nog harder waaien, want vaders gekromde rug verraadt een stevig zwoegen. Humor gaat - blijkt - vaak gepaard met (klein) leed.

Frans Kokshoorn is geboren en getogen in Voorburg. Als kind is hij al dol op tekenen. Hij werkt als bouwkundig tekenaar, maar dat verruilt hij voor een opleiding aan de Vrije Academie en later de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Het thema mens is duidelijk zijn favoriete onderwerp. Hoewel die in zijn beeldhouwershanden wel geabstraheerd wordt. Meestal gaat het om bronzen beelden, maar soms combineert Kokshoorn brons met glas of hout. Zijn werken bevinden zich in binnen-en buitenland. Het drietal op de fiets staat ook in ex-zusterstad Temecula in Californië. Goed dat de mensen die beschikken over zoveel zonuren beseffen hoe wij ons voortbewegen in dat gure, natte en verre laagland.

Ga voor reacties naar: www.annemarieboorsma.nl.