‘Cupido’ (2002), een beeld van Erik du Chatenier aan de Herenstraat 14 te Voorburg. (foto: Marian Kokshoorn).
‘Cupido’ (2002), een beeld van Erik du Chatenier aan de Herenstraat 14 te Voorburg. (foto: Marian Kokshoorn).
beelden in beeld

Cupido en de kunsten

Actueel 1.037 keer gelezen

Voorburg - In het oude centrum van Voorburg kom je een grappig beeld tegen. Je ziet twee bloempotten en twee blote liggende kindjes op elkaar gestapeld. Het is van gietijzer en door oxidatie bruin geworden. Kunstenaar Erik du Chatenier maakte er een evenwichtspelletje van. Maar hij heeft nóg een spelletje gespeeld... 

Door Anne Marie Boorsma

De onderste bloempot staat op zijn kop, daarbovenop balanceren de kindjes in tegengestelde richting en daar weer op een bloempot die gewoon op zijn poot staat. Onder en boven zijn gespiegeld. Het zijn vormen die vertrouwd aandoen. Dit soort potten en beeldjes vind je in elk tuincentrum. Je komt ze ook tegen als versieringen op gevelstenen, kandelaars en klokken.
Eigenlijk best vreemd, die blote kindjes. Niemand neemt er aanstoot aan. Ze liggen er ontspannen bij. Het ene armpje hebben ze langs hun lijfje gelegd, met het andere armpje ondersteunen ze hun ronde kopje. Ze hebben een pruilmondje en de oogjes staan op droomstand. Als je naar hun achterkanten kijkt zie je bij de schouders wat vreemde vormen. Gelukkig geeft de titel wat duidelijkheid: Cupido. Aha, dus dit zijn niet gewoon blote kindjes, dit zijn goddelijke wezens. Want Cupido is een Romeins liefdesgodje met vleugels. Hij is het die met zijn pijlen mensen verliefd laat worden op elkaar. Ik denk dat ik de bloempotten moet interpreteren als Romeinse vazen.

Mogelijk koos de kunstenaar voor Romeinse vormen als een herinnering aan Voorburg als Romeinse nederzetting. Alles wat klassieke kunst is, dus de kunst van de Grieken en Romeinen, kreeg eeuwenlang navolging. Op kunstacademies kreeg je les in het tekenen naar in gips gegoten klassieke beelden. Dat waren vaak beelden van naakte goden en godinnen. Heilige beelden dus. Men noemde dat kunst met een grote ‘K’. Toen kunstenaars zo rond 1860 blote mensen afbeeldden zonder ze namen mee te geven van klassieke goden of Bijbelse figuren, werd dat als zeer ongepast gezien. Later in de 19de eeuw kwam daar verandering in.

Erik du Chatenier studeerde aan de Rijksacademie in Amsterdam en de Academie St. Joost in Breda. Hij werkte als keramist in Den Haag, maar richtte zich later op de beeldhouwkunst. Hij werkt vooral met metalen.

Hij heeft hier een grappig spelletje gespeeld met kunst met een grote ‘K’ en met een kleine ‘k’. Je ziet klassieke vormen, maar door ze te stapelen associeer je ze met commerciële objecten uit het magazijn van een tuincentrum. Tegelijkertijd is dit beeld onderdeel van een beeldenroute aan één van de mooiste straten van Voorburg. Ja, of iets wel of niet grote kunst is, wordt mede bepaald door de omgeving waar het kunstwerk zich bevindt.

Voor info over (online) kunsthistorische lezingen en reacties: www.annemarieboorsma.nl.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant