Column: TOTALE NIETS

Op moment van schrijven is er geen duidelijkheid over het lot van Friso. Link om te schrijven. Je weet niet hoe het loopt. Vorstin of niet, het blijft in de diepste kern een moeder, die ongelooflijk ongerust is over het lot van haar kind. Blauw bloed blijkt dan rood. Geen sprake meer van rangen, standen of status. Jouw kind op het randje van de afgrond. Dan rest slechts diepe pijn en oneindig veel leed.

Het maakt de pers niets uit. Programma's moeten gevuld. Geen tijd voor lacunes tijdens de uitzendingen. Het blijkt totale niets. Men schakelt van locatie naar locatie. We horen niets anders dan: “Er is geen nieuws!” Dat wordt tientallen malen herhaald. “Er is geen nieuws”, “Nee, we weten niet meer dan jullie”en “We moeten wachten op de RVD”.

De zoon van ons staatshoofd is levensgevaarlijk gewond. Dat ís ontegenzeggelijk nieuws. Daar wil je meer over weten. Daar betalen we abonnements, kijk –en luistergeld voor. Men heeft echter niets te melden. Onze belangstelling naar het lot van Friso blijft stijf overeind. Wéér wordt er geschakeld naar Innsbruck of Lech. “Er is geen nieuws verder”, klinkt het ondertussen heel vertrouwd. “We horen het wel, als er nieuws is”, klinkt steevast het antwoord vanuit Hilversum. Waarom dan schakelen?

Dat de familie geen behoefte heeft om alle leed te ventileren is evident aan de situatie. Je zit niet te wachten op de hunkerende, hijgende pers. De familie heeft wel andere zaken aan het hoofd dan een periodieke uitleg over het wel en wee van hun zoon, broer of echtgenoot. Ze begrijpen wel, dat ze er niet onderuit komen. De pers wil echter alles weten en naar buiten brengen. Zelfs “niets”blijkt nieuws.

Ze passeren ons allemaal. Een lawine expert in de studio is te billijken. Zo is ook de aanwezigheid van een traumachirurg te verklaren. Voeg daarbij de ervaren reddingwerker uit die gebieden en dan hebben we het wel gehad. Het blijft echter onverklaarbaar en tenenkrommend waarom ik plots moet kijken naar een afgeschoten Klaas Bruinsma op de keien in Amsterdam.

Er is een lid van ons koningshuis levensgevaarlijk gewond. Hij –het is nu zondag- vecht voor zijn leven. Ik zie werkelijk met geen mogelijkheid het verband met de crimineel Klaas Bruinsma. Hij wordt er met de haren bijgesleept. Het vult zo lekker en houdt de kijker vast. Derdehands nieuws zonder waarde. Natuurlijk zie ik ook wel de link tussen Mabel en Bruinsma. Het doet hier echter niets ter zake en is totaal misplaatst. Terwijl Mabel verdrinkt in verdriet, leggen de media nog even fijntjes uit wat haar lijntje ook al weer met de onderwereld was.

Oh ja, Friso reed ook wel eens tweehonderd op de rijksweg. Nou, en? Wat willen de media? Moet ik hem gaan zien als een onverbeterlijke waaghals en is het eigenlijk een kwestie van “lekker pûhh?” Triviale, nietszeggende weetjes. Het moet een verband aangeven tussen skiën buiten de piste en stevig doorrijden in een auto. Geen eindredacteur, die geërgerd ingrijpt bij zoveel amateuristisch armoede.

Bij het altijd rellerige RTL 4 hebben we gelukkig Sandra Schuurhof nog. Zij heeft doorgestudeerd in het koningshuis. Mag mee op reis en kan zich verheugen op enige royalistische herkenning. Zij geeft commentaar vanuit Innsbruck. Dat gaat dan letterlijk op de volgende wijze: “Ik zag, dat ze elkaar over de rug wreven. Ze omarmden elkaar.” Sandra trekt daar dan ook meteen conclusies uit. Ze gaat er nog even goed voor staan en geeft ons dan een ongelooflijk inkijkje in het wel en wee van de Koninklijke familie: “Hieraan kun je zien hoe hecht ze zijn!”

Dát is het niveau van de hedendaagse journalistiek. Het komt nauwelijks boven de Privé, Story of Linda uit. Ik hoop werkelijk, dat het goed afloopt met Friso. Al is er grote vrees. De media gaan het voor ons volgen. Of er nieuws is of niet. Hadden ze maar gedacht aan die mooie klassieke wijsheid.

Zij, die spreken, weten niet.

Zij, die weten, spreken niet.

Ronald Lamping