Column: INPAKKEN EN WEGWEZEN

Wanneer u dit leest zit ik “aan het andere eind van de wereld”. Nou ja, zwaar overdreven natuurlijk. Curaçao is ook weer niet zo ver. Neemt niet weg, dat het ver genoeg is om bepaalde zaken te ontvluchten. Verkiezingstijd valt slecht bij mij. Liegen en bedriegen. Wegwezen, dus.

Door Ronald Lamping

Ik ben wantrouwig tot op het bot. Politieke spelletjes liggen me niet. Het CDA brengt Mona Keijzer. Mona heeft een leuk toetje. Scoren met de gortdroge Sybrand Buma lijkt niet succesvol. Sybrand doet denken aan lokale kampioenschappen sjoelbakken of het in elkaar frutselen van plastic vliegtuigjes. Henk Bleker deed ondertussen zijn achternaam alle eer aan. Ik kan me niet aan het idee onttrekken, dat sexy Mona simpelweg als blikvanger moet dienen.

Mona zal best kwaliteiten hebben. Toch ben ik ervan overtuigd, dat deze Edamse playmate naar voren is geschoven om types als Verhagen, Hirsch Ballin en Jan-Hein Donner te doen vergeten. Fris en fruitig moet de plaats innemen van uitgestorven en uitgedroogd. Daarbij is CDA tacticus Jack de Vries één bonk wellust en van nature opgewonden bij het zien van types als Mona.

Geert ging naar de visveiling. Waarom doet hij dat? Belangstelling voor het vak? Ik zal het u vertellen. Het interesseert hem geen ene moer. Hij brengt een strategisch bezoek. Urk lust hem niet dus is er wat te winnen. Geert lacht, meet de tongetjes en gooit ze lachend in een bak. Vervolgens gaat Geert met de Urkers op de foto. Als Geert razendsnel in de gereedstaande auto verdwijnt, weet een roestige bewoner met de hese stem van 60 jaren zware van Nelle: “Hij is welkom, maar niemand stemt op hem!” Ja, Geert, de vis wordt duur betaald!

Op Curaçao neem ik nog maar eens een drankje. Op een terras aan de Handelskade bij de Pontjesbrug. Even niet denken aan politiek. Ik wil niets meer horen over de kleding van de dames en heren. Ik wil geen zichzelf overschattende styliste horen braken, dat een wit overhemd autoriteit uitstraalt en dat een blauw kostuum heel erg premierachtig staat.

Media professionals storten ook al hun nietszeggende nering over ons uit. Bij Sybrand Buma staan de botten in zijn gelaat naar beneden, zodat het altijd lijkt of hij verdrietig is. Bij Mark staan ze net andersom. Hij moet wel blijven lachen, anders lopen zijn botten niet meer symmetrisch. De kenner geeft Mark nog een waarschuwing, met opgeheven vinger: “Pas op, de kiezer ziet zoiets meteen!”

Ik heb geen zin meer in deze flauwekul. Kiezen, oké. Een praatje over je bedoelingen, ook goed. Laat het daarbij blijven. Kleding, de opbouw van de gelaatsbotten, het merk toiletrol, het interesseert me niets. Ik wil niet weten hoe vaak ze hét doen, hoe ze hét doen en al helemaal niet met wie. Nou ja, misschien alleen van Mona, dan.

De VVD deelde condooms uit met de slogan: “Voel de liberaal in je!” Is dat nou wel zo verstandig? Ik vroeg het in Willemstad aan mevrouw Lamping. Of ze Ivo Opstelten in zich wilde voelen? Of ze lepeltje, lepeltje wilde gaan liggen met Gerrit Zalm. Hunkerde ze misschien naar een pot wilde seks met Frits Bolkestein? Mijn vrouw keek me aan met een blik, die de VVD in zijn geheel van de kaart zou kunnen vegen, waarna ze vilein kaatste:

“Dan ga jij de keukentafel op met Jorritsma!”