Het beeld 'Plastiek´ van Marie van Eyl-Eitink (Enschede 1925-2018)  aan de Zilvermeeuwlaan Leidschendam (foto: Marian Kokshoorn).
Het beeld 'Plastiek´ van Marie van Eyl-Eitink (Enschede 1925-2018) aan de Zilvermeeuwlaan Leidschendam (foto: Marian Kokshoorn).
BEELDEN IN BEELD

Een betonnen gezinnetje

Cultuur 1.128 keer gelezen

Leidschendam - Op een grasveldje aan de Zilvermeeuwlaan in Leidschendam, voor de moskee, staat een beeldhouwwerk van grijs beton. ‘Plastiek’, is de titel. Met zo’n neutrale titel kun je alle kanten op. Zo is dit beeld van Marie Eitink voor allerlei uitleg vatbaar. 

Door: Anne Marie Boorsma

Het lijkt een abstract beeldhouwwerk. Je ziet een aantal cirkelvormen en verticale uitsteeksels. Eigenlijk zijn die cirkels gaten. Niet allemaal van gelijke grootte en de een is ook ronder dan de ander. Maar ze zijn wel zo gerangschikt dat er iets in te herkennen valt. Dat doet het menselijk brein automatisch. Ik vermoed dat iedereen er wel menselijke figuren in ziet. Want ach, wat is het menselijk figuur nou helemaal? Precies: een aantal cirkelvormen met uitsteeksels. De cirkels zijn hoofden en buiken, de uitsteeksels zijn armen en benen.

Het is een drie-eenheid, want er zijn drie hoofden en drie buiken. Aan de voorkant tel ik vier benen en drie rechtopstaande armen. Aan de zijkanten zitten een soort van gebogen armen. Er missen wat ledematen, maar als je naar de achterkant loopt zie je er nog een aantal. Ach, de hoeveelheid doet er eigenlijk niet toe, want het is en blijft een geabstraheerd beeld natuurlijk. Een uitsteekseltje meer of minder maakt dan ook niet uit.

Het gaat om die voor altijd vastgeklonken drie-eenheid. In beton gegoten nog wel. Een mooi symbool van een gezinnetje zo stevig als een brok beton. De globale vormen en de neutrale kleur nodigen ons uit ons eigen gezinnetje er in te herkennen. Vader, moeder en kind. Vader, vader en kind, moeder, moeder en kind. Moeder, kind en kind. Enzovoorts. Huidskleur, geloof, man/vrouw, het doet er niet toe. Het gaat om de eenheid, om wat ons samenbindt. Het is een werk uit de jaren zestig, toen de opvattingen over geloof, gezin en liefde vrijer begonnen te worden.

Marie Eitink is geboren in Enschede. Na de oorlog ging zij naar de Rijksacademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Piet Esser was een van haar docenten. Ze was een klasgenoot van Jan Wolkers. Hier leerde ze ook haar man Jan van Eyl kennen. In haar derde studiejaar ging zij naar Parijs, waar ze les kreeg van de wereldberoemde beeldhouwer Ossip Zadkine. Hij heeft vele geabstraheerde mensfiguren gemaakt. Bij ons is hij vooral bekend van het aangrijpende beeld ‘De verwoeste stad’ in Rotterdam: een mensfiguur met de armen wanhopig naar de hemel gericht. Het heeft veel opengewerkte vormen. ‘Jan Gat’, wordt het in Rotterdam wel genoemd. Eitink heeft zich bij het maken van haar Leidschendamse beeld duidelijk door Zadkine laten inspireren. Maar in haar Parijse tijd waren het ook grootheden als Germaine Richier en Jean Arp die een onuitwisbare indruk op haar maakten.

Marie Eitink was een vrijgevochten kunstenares en moeder van twee dochters. Zij wist zich staande te houden in een kunstwereld die overwegend uit mannen bestond. Bewonderenswaardig!

Meer informatie via abcurskunst@hotmail.com.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant